ในยุคนี้ ถ้าใครติดตามข่าวสารด้านบันเทิงผ่านสื่อออนไลน์คงจะคุ้นกับคำว่า “ติ่งเกาหลี” บ้างล่ะ “โอปป้า” บ้างล่ะ พร้อมกับภาพทั้งดารา นักร้อง เกาหลี ที่เป็นเทรนด์ เวลามีนักร้องเกาหลีมาก็จะมีแฟนคลับกรูกันไปต้อนรับ ชมคอนเสริ์ต นับว่ากระแส “เกาหลีฟีเวอร์” มาแรงมากในประเทศไทย
อารมณ์ “เกาหลีฟีเวอร์” ไม่ได้หยุดลงแค่ภาพยนตร์ซีรีส์ที่หนุ่มสาวชาวไทยติดกันงอมแงม เพลงเกาหลี การเต้นสไตล์เกาหลี การท่องเที่ยว ความนิยมชมชอบของคนไทยส่งผลถึงกระแสการเดินทางไปท่องเที่ยวเกาหลี ตามรอยซีรี่ส์ดังก็มาก เท่านั้นยังไม่พอยังเกาะติดกระแส ศัลยกรรมความสวยความงามที่เกาหลีที่ปลื้มกันมากว่ามีฝีมือ ดาราดังๆ หลายคนมีข่าวเมาท์มอยว่าเดินทางไปอัพหน้าถึงเกาหลี
อะไรๆ ก็เกาหลี ...เรามาถึงจุดนี้กันแล้ว ต่อเนื่องเลยไปถึงอยากสื่อสารกับคนท้องถิ่นและดารานักร้องที่นิยมด้วยภาษาเกาหลี นี่คือจุดเริ่มต้นของความสนใจเรื่องภาษาเกาหลี ว่ากันว่าภาษาเกาหลีมีเอกลักษณ์ของตัวเองอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ไม่ใช่แค่ภาษาที่ใช้ในการสื่อสาร แต่ภาษาเกาหลีมีสารัตถะและแนวคิดเกี่ยวกับภาษาเกาหลีที่มีประโยชน์และน่าสนใจมาก ยิ่งถ้าได้อ่านสารัตถะที่ชัดเจน ฉาดฉานด้วยอรรถรสจาก โคห์จงซ็อก (Koh Jong-seok) นักภาษาศาสตร์และคอลัมนิสต์ชื่อดังของเกาหลี ที่หยิบจับประเด็นเหล่านี้มาส่งต่อถึงผู้อ่านที่สนใจในหนังสือชื่อ “ภาษาติดเชื้อ: ภาพวาดภูมิทัศน์รอบนอกของภาษาเกาหลี”
แค่บอกว่าภาษาเกาหลีเป็นภาษาที่มีการ “ติดเชื้อ” จากภาษาต่างประเทศ แค่นี้ก็ทำให้ “ติ่งเกาหลี” ใจเต้นแรงอยากอ่านแล้วใช่มั้ยล่ะ
บทความ : ณิชกมล เตชะงามสุวรรณ
