ChiiiiCkii i หรือชนิกา คำเจริญ แอร์โฮสเตสสาวผู้ถ่ายทอดเรื่องราวความฝัน ความเพียร และประสบการณ์ในอาชีพของเธอผ่านการเรียงร้อยถ้อยคำจนออกมาเป็นหนังสือ เส้นทางพิชิตฝัน กว่าจะเป็นแอร์โฮสเตสอาชีพที่ผู้หญิงหลายคนในยุคนี้วาดฝันอยากจะเป็น อาชีพที่...ผู้หญิงหลายคนในยุคนี้แข่งขันกันอย่างเป็นเอาตายเพื่อคว้า “ปีก” มาไว้ในการครอบครอง แม้ว่าจะมีคนจำนวนหนึ่งดูถูกอาชีพแอร์โฮสเตสว่าก็แค่คนเสิร์ฟชากาแฟบนเครื่องบิน แต่แท้จริงแล้ว...

มันเป็นยิ่งกว่าเด็กเสิร์ฟค่ะ เพราะว่าเรามีการเรียนเกี่ยวกับเรื่องความปลอดภัยต่างๆ บนเครื่องบิน เราต้องเรียนรู้การอพยพผู้โดยสารเวลาเกิดเหตุฉุกเฉิน เพราะความปลอดภัยของผู้โดยสารเป็นอันดับหนึ่ง เรายังต้องเรียนรู้วิธีการปฐมพยาบาลทุกอย่าง ต้องมานั่งเรียนรู้ว่าเครื่องบินที่เราบินเป็นยังไง รู้มากกว่าคนทั่วๆ ไป ต้องรู้เรื่องการเข้าประเทศ ว่าห้ามเอาอะไรเข้าประเทศอะไร ต้องรู้วิธีการดับเพลิงบนเครื่อง เวลาเกิดเหตุฉุกเฉินบนเครื่องคนที่ผู้โดยสารจะพึ่งได้ก็มีแค่เราลูกเรือทั้งหลายเท่านั้นล่ะค่ะ (หน้า 223-224)

เส้นทางพิชิตฝันฯ ไม่เพียงแต่บอกเล่าเรื่องราวหน้าที่การทำงานของแอร์โฮสเตสแต่ยังบอกรายละเอียดเกี่ยวกับการรับสมัครของแต่ละสายการบิน เคล็ดลับการเตรียมเอกสารในการสมัครแอร์โฮสเตส เคล็ดลับการเข้าสอบสัมภาษณ์และคำถามที่พบบ่อยในการสอบสัมภาษณ์แอร์โฮสเตส ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นประสบการณ์ตรงของผู้เขียนและของเพื่อนในแวดวงเดียวกัน

หนังสือเล่มนี้ยังให้ความรู้เรื่องการดูแลตนเอง ไล่ไปตั้งแต่เสื้อผ้า หน้า ผมและบุคลิกภาพ การดูแลตนเองตั้งแต่ตื่นนอนจนเข้านอน ซึ่งความรู้เหล่านี้ไม่เพียงแต่จะเป็นประโยชน์สำหรับผู้ที่สนใจจะประกอบอาชีพแอร์โฮสเตสเท่านั้น แต่ยังเป็นประโยชน์ให้กับผู้ที่สนใจจะประกอบอาชีพอื่นสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ เพราะไม่ว่าอาชีพไหนๆ ก็ล้วนต้องการบุคลากรที่ดูดี น่าเชื่อถือทั้งสิ้น

นอกจากด้านเนื้อหาสารพัดอย่างแล้ว ทางด้านภาษาที่ผู้เขียนเลือกใช้ก็ชวนให้ติดตามไม่แพ้กัน เนื่องจากภาษาที่ใช้เป็นภาษาไม่เป็นทางการ อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนมีคนกำลังนั่งเล่าเรื่องให้ฟังอยู่ตรงหน้า ทั้งนี้ผู้เขียนยังใช้ภาษากระตุ้นให้ผู้อ่านได้พิจารณาด้วยตนเองมากกว่าจะยัดเหยียดให้ผู้อ่านรู้สึกคล้อยตามว่าสิ่งนี้ถูก สิ่งนั้นผิด ยกตัวอย่างเช่น

สีหัวและทรงหัวของคุณที่เป็นอยู่ในขณะนี้เหมาะสมหรือไม่ ฉันรู้ค่ะว่าคุณจะหาคำตอบที่เหมาะสมได้ หากคุณไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไปนัก (หน้า160)

ดังนั้นคิดสภาพหากคุณใส่สูทที่ไม่ต้องใส่เสื้อด้านใน หรือใส่แต่เกาะอก เสื้อแขนสั้นกุด มันจะดูไม่งามขนาดไหน หากแค่หนึ่ง ไม่ต้องทั้งหมดหรอกค่ะ แค่หนึ่งในคณะกรรมการนั้นเป็นผู้ชาย (หน้า 165)

และยังมีการใช้ภาษาปลุกเร้าให้ฮึดสู้ ไม่ถอดใจยอมแพ้ต่ออุปสรรคง่ายๆยกตัวอย่างเช่น

แม้ว่าเราจะเหนื่อยขนาดไหน ต้องอ่านหนังสือเยอะมากแค่ไหน ร้องไห้สักกี่ครั้ง แต่สิ่งเหล่านั้นเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น ถ้าเราผ่านมาได้ ชีวิตข้างหน้าของเราต้องสดใสแน่นอนค่ะ (หน้า225)

เมื่อเกิดปัญหา อย่ามองว่ามันคือ “หลุม” ให้เราตก ให้มองว่ามันคือ “เนิน” ให้เราข้าม (หน้า271)

ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ยังมีคำที่พิมพ์ตกหล่นบ้าง เช่น ฉันเรียนภาษดี ควรแก้เป็น ฉันเรียนภาษาดี (หน้า 29) คุณจะต้องทำใบนั้นมายื่น ควรแก้เป็นคุณจะต้องนำใบนั้นมายื่นสายการบินมีข้อสอบภาษาอังกฤษเป็นต้องตัวเอง ควรแก้เป็น สายการบินมีข้อสอบภาษาอังกฤษเป็นของตัวเอง (หน้า 98) และ Make 170 cmควรแก้เป็น Male 170 cm(หน้า 103)

สิ่งที่น่าประทับใจไม่แพ้เนื้อหาที่อัดแน่นไปด้วยกลยุทธ์สำหรับผู้ที่จะไปสมัครเป็นแอร์โฮสเตส เคล็ดลับการดูแลตัวเองและการสร้างเสริมบุคลิกภาพที่ดี ก็คือแง่คิดที่ได้จากเส้นทางพิชิตฝันฯ โดยเฉพาะแง่คิดจากข้อความในไดอารี่ของผู้เขียน ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความจริงบางอย่างว่า มนุษย์ดิ้นรน ไขว่คว้าหา “เปลือก” มาประดับกาย แต่สุดท้าย “วัตถุนิยม” ก็มิใช่คุณค่าที่แท้จริง ดิฉันจึงใคร่ขอคัดข้อความจากหน้า 234 มาไว้ดังนี้

รุ่นพี่ที่บริษัทไม่มีลูก ไม่มีสามี แม้จะอยู่ในวัย 40 กว่าแล้ว...อาจารย์อีกคนที่เคยเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินก็หย่ากับสามีทั้งๆ ที่ท้องเพราะความห่างกันเพราะไปบิน Pattern ละ 11 วัน...เรารู้แล้วว่า...ความสุขที่แท้จริง..ไม่ได้อยู่ที่การได้เงินมาเยอะๆ ...ได้ซื้อบ้านใหญ่ๆ ....มีรถดีๆ ขับ...แต่มันคือการได้ใช้เงินที่มีอยู่ไปกินข้าวกับแฟน...อยู่ในบ้านที่ไม่ต้องใหญ่ ...แต่ก็ได้กลับบ้านไปทุกเย็น..ไปหาแฟน..ไปกินข้าวกับแฟน....ความสุข..คือการได้นั่งในรถอะไรก็ได้...แต่ที่สำคัญคือ...มีคนนั่งอยู่ข้างๆ ...แชร์สิ่งที่คิด...พูดคุย..ไม่เหงา..เพราะมีคนรู้ใจและเข้าใจอยู่เคียงข้าง..การได้กลับบ้านทุกวัน...เจอหน้าคนที่แคร์...คุยโทรศัพท์กับคนที่เรารัก...

นี่แหละคือความสุขของเรา...บางคนอาจพร้อมที่จะทิ้งสิ่งเหล่านี้เพื่ออนาคตที่ดีกว่าได้..แต่สำหรับเรา...เงินทอง...ไม่สามารถให้ความสุขได้หากไม่มีคนมาแชร์และมีความสุขร่วมกัน

ถือได้ว่าหนังสือเล่มนี้ช่วยเปิดมุมมองใหม่ให้แก่ผู้ที่ยังไม่รู้จัก “แอร์โฮสเตส” ดีพอ หากใครอยากทำความรู้จักหรืออยากจะติดปีกอย่างผู้เขียน ดิฉันขอแนะนำให้ท่านอ่าน เส้นทางพิชิตฝัน กว่าจะเป็นแอร์โฮสเตส ยิ่งไปกว่านั้น...หากท่านใดที่ปรารถนาจะพบกับประสบการณ์ชีวิตในแง่มุมใหม่ๆ หรือต้องการแรงบันดาลใจในการก้าวเดินต่อไป หนังสือเล่มนี้ก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่น่าสนใจไม่น้อย

นางสาวปนัดดา อรรคฮาตสี