ทุกปัญหาที่ผ่านเข้ามาในชีวิตคือบทเรียนให้เราได้เรียนรู้และพัฒนาตนเอง แต่เมื่อเวลาที่เราเผชิญกับปัญหาเหล่านั้นเรามักจะคิดว่า สิ่งที่เราเจอในตอนนั้นมันช่างหนักหนายากที่จะรับมือ และมักจะหวนคิดไปว่าปัญหาในวัยเด็กมันดูกลายเป็นปัญหาเล็ก ๆ ไปเลย หากเมื่อเทียบกับสิ่งที่พบเจอในปัจจุบัน แล้วเพราะอะไรล่ะที่ทำให้เราคิดว่าปัญหาพวกนั้นมันเป็นปัญหาที่เล็กน้อย
ก็เพราะว่าเราผ่านช่วงเวลานั้นมาแล้วอย่างไรล่ะ สมัยประถมปัญหาที่ยากที่สุดคือการปลูกถั่วงอก
หากมองย้อนกลับไปในตอนนั้นเราก็ขำตัวเองในอดีต แค่ปลูกถั่วงอกทำไมต้องมองว่ามันเป็นปัญหาระดับชาติ ที่เรามองแบบนั้นก็เพราะเราผ่านช่วงเวลาและได้เรียนรู้มันมาแล้ว แต่หากย้อนกลับไปในช่วงที่เราอยู่ในวัยประถมกำลังปลูกถั่วงอกอยู่ แต่ว่าเราไม่มีความรู้เรื่องการปลูกถั่วงอก เราก็กังวลว่าจะทำได้ไหม ถั่วงอกที่ปลูกจะเกิดหรือเปล่า ต้องดูแลแบบไหนที่ถั่วงอกจะได้ไม่ตาย เราในช่วงประถมจะกังวลทุกอย่างที่เกี่ยวกับถั่วงอก เมื่อเรากังวลเราก็จะได้เรียนรู้และศึกษาหาข้อมูล
และการหาข้อมูลนั้นก็จะทำให้เราในอนาคตกลายเป็นคนที่มีความรู้ในเรื่องของการปลูกถั่วงอก
เพราะฉะนั้นแล้ว ไม่ว่าจะปัญหาอะไรที่ผ่านเข้ามามันก็คือสิ่งที่ทำให้เราเติบโตและใช้ชีวิตอยู่ต่อไปในสังคมได้ ไม่มีใครที่เกิดมาแล้วไม่เจอปัญหา ไม่มีใครเกิดมาแล้วจะมีชีวิตสมบูรณ์ ทุกคนล้วนต้องพบปัญหา อยู่ที่ว่าแต่ละคนจะมีวิธีจัดการกับมันอย่างไร แต่อย่าได้กลัวที่จะเผชิญกับปัญหา
ดั่งคำโฆษณาที่ว่าปัญหามีไว้พุ่งชน ซึ่งคำโฆษณานี้ไม่ได้เป็นคำที่เกินจริง เมื่อมีปัญหาจงวิ่งเข้าหามันและเรียนรู้ที่จะแก้ไข
