คุณยายอลิซ มันโร (Alice Munro) หนึ่งในแคนดิเดตผู้ถูกจับตามองว่าจะได้รางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมมาหลายปีแล้ว ในที่สุดปีนี้รางวัลก็ตกเป็นของคุณยาย พร้อมกับสโลแกนให้เกียรติในงานเขียนของเธอว่า เป็นสุดยอดของเรื่องสั้นร่วมสมัย "master of the contemporary short story"

เธอเขียนจากฟาร์มที่อยู่ในป่าออนตาริโอ ในประเทศที่มีความเจ็บป่วย ทารุณ โหดร้าย ที่ถูกปิดบังไว้ จากเด็กผู้หญิง และผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง เธออยู่กับสิ่งเหล่านั้น เฝ้ามอง และถ่ายทอดออกมาเป็นวรรณกรรมที่เรียกว่า “เรื่องสั้น” ความกังวลเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นในภูมิภาคนี้ บีบคั้นให้เธอเริ่มทำงานเขียน เรื่องราวแต่ละเรื่องเกิดจากสมมติฐานทีละเล็กทีละน้อยที่เธอคาดว่ามันจะเกิดขึ้น และมันก็เกิดขึ้นจริงๆ

ธรรมชาติและชนบทมีผลต่อทัศนคติของเธอ และเมื่อมีการย้ายถิ่นฐาน ของคนหมู่มากเข้ามาอยู่ในออนตาริโอ ทำให้วัฒนธรรม ศาสนา และความเชื่อต่างๆ เกิดการเปลี่ยนแปลง มีอิทธิพลต่อความรู้สึกของคุณยายอลิซ

พ่อของเธอเป็นเจ้าของฟาร์มที่สุดท้ายก็ป่วยด้วยโรคซึมเศร้าจากการบริหารฟาร์มที่ขาดทุน ส่วน แม่ของเธอเป็นชาวไอริช และมีความแตกต่างจากพ่ออย่างมาก เธอเป็นคนสุภาพ ทะเยอะทะยาน ชอบอยู่ในสังคม เธออาศัยอยู่ในสังคมที่ตกต่ำที่สุด ไม่ได้อยู่ในเมือง ไม่ได้อยู่ในชนบท แต่เป็นจุดอับของสังคมอันมีแต่พวกโสเภณี และชนชั้นกรรมมาชีพ เรื่องสั้นของเธอคือเรื่องราวชีวิตของความรักและความตายที่ยิ่งใหญ่ นับได้ว่างานเขียนของเธอ สะท้อนความเป็นมนุษย์ และกระชากความรู้สึกเบื้องลึกของมนุษย์ออกมาได้อย่างละเอียดอ่อนด้วยคำที่สั้น กระชับ ด้วยประสบการณ์ด้านการเขียนกว่า 37 ปี

ซึ่งทิ้งห่างจากมูราคามิ ผู้ที่ถูกคาดหมายว่าจะได้รับรางวัลนี้ แต่มูราคามิ ยังคงเป็นเพียงชายหนุ่มวัยกลางคน แม้ว่าจะเก่งและมีงานเขียนที่แปลออกไปหลายภาษา แต่ประสบการณ์ในการใช้ชีวิตยังทิ้งห่างคุณยายอย่างมาก ซึ่งแน่นอนว่าคุณยาย ย่อมมีคลังคำของความเจ็บปวดที่กรีดหัวใจคนได้อย่างตรงจุดมากกว่านั่นเอง!

ในคำว่านักเขียนในสายตาของคนทั่วไป คือคนที่ทำหน้าที่เขียนข่าว เขียนบทความ หรืออะไรก็ตามให้อ่านง่าย น่าสนุก แต่ในขณะที่โลกมีนักเขียนอีกรูปแบบหนึ่งที่ทำงานอยู่เงียบๆ คนเดียว แต่ผลงานอันแสดงถึงความคิดนั้นออกมายิ่งใหญ่ ถึงขั้นต้องจัดอันดับไว้รวมกับการค้นพบทางฟิสิกส์ เคมี และสันติภาพ

ขอบคุณที่มา : http://pantip.com/topic/31098048