เคล็ดลับนิยายแฟนตาซี: สร้างข้อจำกัดให้โลกที่อะไรก็เป็นไปได้ : พอพูดถึงคำว่า “แฟนตาซี” แล้ว ทุกคนก็จะนึกถึงอะไร ที่ไม่ได้อยู่ในชีวิตประจำวันของเราอย่าง เวทมนตร์ เทคโนโลยี แปลกๆ โลกที่สาม สัตว์ประหลาดเรียกได้ว่าอะไรที่เป็นไปไม่

เคล็ดลับนิยายแฟนตาซี: สร้างข้อจำกัดให้โลกที่อะไรก็เป็นไปได้

พอพูดถึงคำว่า “แฟนตาซี” แล้ว ทุกคนก็จะนึกถึงอะไร ที่ไม่ได้อยู่ในชีวิตประจำวันของเราอย่าง เวทมนตร์ เทคโนโลยี แปลกๆ โลกที่สาม สัตว์ประหลาดเรียกได้ว่าอะไรที่เป็นไปไม่ ได้ในโลกแห่งความจริง (หรือยังเป็นไปไม่ได้) จะเป็นไปได้ ทันทีในโลกแฟนตาซี

แต่มันจริงหรือที่การเขียนนิยายแฟนตาซีนั้น นึกจะเขียนอะไรก็เขียนออกมา มีใครเคยคิดบ้างหรือเปล่าคะว่า “ถ้าโลกของแฮร์รี่มันวิเศษนักหนา ทำไมทุกคนไม่ใช้เวทมนตร์ทำมันทุกอย่าง ทำไมแฮร์รี่กับเพื่อนๆ ต้องใช้มือจับปากกาขนนกเขียนหนังสือ ในเมื่อมันก็มีเวทมนตร์ที่เสกให้สิ่งของขยับไปมาตามที่เราต้องการได้”

จริงหรือที่นิยายแฟนตาซีทำได้ทุกอย่าง?
ขอบอกเลยค่ะว่า จริง! แต่...นักเขียนอย่างเราเองนี่แหละที่ต้องกำหนดขอบเขตความเป็นแฟนตาซีของนิยายที่เราแต่ง ไม่ใช่ว่านึกอยากทำอะไรก็ทำได้ เพราะขอบเขตนี้เองที่ทำให้มันเกิด“อุปสรรคของเรื่อง” ขึ้นมา ขอยกตัวอย่างจากวรรณกรรมเยาวชนที่ทุกคนน่าจะเคยอ่านกันอย่างแฮร์รี่ พอตเตอร์คุณเจ.เค. โรลลิ่ง ผู้เขียนเรื่องนี้ ก็ได้กำหนดขอบเขตให้กับโลกแห่งเวทมนตร์ของเธอ เช่น

 

เคล็ดลับนิยายแฟนตาซี: สร้างข้อจำกัดให้โลกที่อะไรก็เป็นไปได้

 

สร้าง “กระทรวงเวทมนตร์” ขึ้นมา และเขียนให้มีกฎระเบียบบางอย่างที่พ่อมดต้องทำตาม เป็นการจำกัดการใช้เวทมนตร์ของตัวละครในเรื่อง ไม่ให้อยู่ดีๆ ก็เดินไปเสกคนให้กลายเป็นหมู เด็กดีดอทคอม :: เคล็ดลับนิยายแฟนตาซี: สร้างข้อจำกัดให้โลกที่อะไรก็เป็นไปได้ หรือการกำหนดให้ "คาถาผู้พิทักษ์" นั้นจะสำแดงฤทธิ์ได้ดีเมื่อผู้เสกคิดถึงเรื่องที่ตัวเองมีความสุข แต่ปัญหาคือเราจะอยากใช้คาถาผู้พิทักษ์ก็ต่อเมื่อได้เจอกับผู้คุมวิญญาณ ที่ดันเป็นตัวดูดความสุขและความหวังไปจากเราอีก ช่างขัดแย้งกันดีจริงๆ ใช่ไหมคะ

 

เคล็ดลับนิยายแฟนตาซี: สร้างข้อจำกัดให้โลกที่อะไรก็เป็นไปได้

 

อุปสรรคหรือข้อจำกัดเหล่านี้ทำให้ชีวิตพ่อมดแว่นอย่างแฮร์รี่มีสีสันมากขึ้น ตื่นเต้นมากขึ้น หรือพูดง่ายๆ หางานให้แฮร์รี่ทำมากขึ้นเดี๋ยวชีวิตจะสะดวกสบายเกินไป ถ้าเจ.เค. โรลลิ่งเขียนให้แฮร์รี่ทำได้ทุกอย่าง เก่งทุกทาง กระทรวงเวทมนตร์ไม่มีตัวตน ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์สนับสนุนให้ไปฉะกับลอร์ดโวลเดอมอร์ทได้เต็มที่ นิยายเรื่องนี้ก็คงกลายเป็นเรื่องสั้น “ชีวิตสบายๆ ของเด็กชายผู้รอดชีวิต” แทน

เห็นไหมคะว่าการสร้างโลกแฟนตาซีของเราขึ้นมานั้น เราจะสร้างอะไรก็เรื่องของเรา แต่ต้องหากฎหากรอบมาครอบมันเอาไว้หน่อย เพื่อให้เราเอาข้อจำกัดตรงนี้มาแต่งเป็นเรื่องหรือเอามาสร้างเป็นอุปสรรคให้พระเอกได้เรียนรู้ ฟันฝ่า และมีพัฒนาการจากอุปสรรคเหล่านี้ไปเรื่อยๆ เหมือนเก็บเลเวลไปสู้กับบอสใหญ่ในด่านสุดท้ายนั่นเองค่ะ

ใครที่กำลังแต่งนิยายแฟนตาซีอยู่ แล้วรู้สึกว่านิยายเรายังไม่มีอะไรตื่นเต้นเลย ยังหาจุดขัดแย้งของเรื่องไม่เจอ ลองสร้างข้อจำกัด หรือสร้างกฎเกณฑ์อะไรแปลกๆ มาทำให้ชีวิตของตัวเอกลำบากขึ้นดูนะคะ รับรองว่าสะใจ เอ้ย รับรองว่านิยายจะเริ่มตื่นเต้น น่าติดตามขึ้นมาทันทีค่ะ

 

ขอบคุณที่มา เด็กดี http://www.dek-d.com/content/writer/32322

Writer

Sirirat Soonsakul

นักอยากเขียน ผู้รักการสะสมท้องฟ้าสีวนิลลา และใช้หมูกระทะเยียวยาจิตใจ