เรื่องความจำมีข้อจำกัดนี่ ไม่เฉพาะว่าจะต้องเป็นคนที่อายุมากเท่านั้น หนุ่มๆ สาวๆ ที่มีเรื่องต้องจำมากหลายรายการและเป็นเรื่องที่วางแผนไว้ล่วงหน้าก็มีสิทธิลืมกันได้ ในปัจจุบันนี้จึงมีสิ่งช่วยการจำออกมามากมาย ถ้าใช้เทคโนโลยีทันสมัยก็คือระบบช่วยจำในโทรศัพท์มือถือ การบันทึกด้วยเสียงเมื่อถึงเวลาก็จะมีเสียงเตือน หรือการจดบันทึกไว้ในโทรศัพท์ การใช้โพสต์อิท จดลงกระดาษโน้ตแล้วติดไว้ตามที่ต่างๆ เพื่อเตือนความจำ

สำหรับสมุดโน้ตช่วยจำนั้น ดูเป็นกิจจะลักษณะและเป็นความทรงจำสิ่งที่จับต้องได้ หลายคนนิยมใช้สมุดโน้ตในการช่วยจำ ตั้งแต่

1. ช่วยความจำระยะสั้น อาจเป็นสมุดโน้ตเล็กๆ ที่จดการนัดหมายหรือความตั้งใจล่วงหน้า หรือเป็นตารางงานที่ระบุวันแต่ละวันว่า วันไหนต้องทำอะไร ถ้าเป็นในอดีตอาจช่วยบันทึกเบอร์โทรศัพท์ที่ต้องติดต่อ ในยุคนี้ใช้บันทึกในสมาร์ทโฟนแทนก็จริง แต่การบันทึกซ้ำในสมุดก็มีประโยชน์ในกรณีเกิดเหตุฉุกเฉินบ้าง

2. ช่วยเตือนความจำระยะกลาง เป็นการบันทึกเป้าหมายไว้ เหมือนการสัญญากับตัวเองว่า จะทำอะไรต่อไป แล้วเช็คลิสต์เมื่อถึงเวลาดังกล่าวว่าได้ทำสำเร็จอย่างที่ตั้งใจหรือไม่

3. ช่วยความจำระยะยาว เช่น การเขียนไดอารีบันทึกเหตุการณ์ประจำวัน ความคิด ความรู้สึก ในแต่ละวัน สิ่งนี้มีประโยชน์ให้เห็นทั้งชีวิตที่ผ่านไปซึ่งอาจมีประสบการณ์ดีๆ ที่เป็นประโยชน์ทั้งกับตัวเองและผู้อื่นในอนาคต เป็นเข็มทิศเตือนใจก็อาจเป็นได้
การใช้สมุดโน้ตมีประโยชน์มากกว่าการเตือนความจำ ไม่เชื่อลองดู

บทความ : ณิชกมล เตชะงามสุวรรณ