พลอย จริยะเวช : กระแสความนิยมของหนังสือ ไดอะรี่ของบริดเจ็ท โจนส์

พลอย จริยะเวช

กระแสความนิยมของหนังสือ ไดอะรี่ของบริดเจ็ท โจนส์ (ที่แปลจาก Bridget Jones's Diary) ที่มีถ้อยคำอย่าง "อุ๊ย… ว้าย… เลิศ… เยี่ยม…" บวกกับหนังสืออินเทรนด์อีกสองเล่มอย่าง เพลินกับพลอย และ สอยกระแส ทำให้ภาพของ พลอย จริยะเวช คือสาวสมัยใหม่ที่แอบซ่อนความเปรี้ยวเล็ก ๆ ไว้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แล้วถ้าสาวเปรี้ยวอินเทรนด์มาเจอกับคำถามโรแมนติก ๆ ล่ะ?และนี่คือ 10 คำตอบสุดโรแมนติกของ พลอย จริยะเวช

คิดว่าตัวเองเป็นคนโรแมนติกไหม
ก็เป็นบ้างค่ะ

อธิบายคำว่า "โรแมนติก" ในความหมายของตัวเอง
เป็นความรู้สึกพิเศษเฉพาะคนสองคนที่คนอื่นคงไม่สามารถรู้สึกได้ไปกับเราด้วย น่าจะเป็นวูบของความรู้สึกเป็นสุขแบบลืมโลกได้ไปชั่ววูบ ทำหัวใจกิ๊กกั๊ก และเป็นส่วนหนึ่งของความรัก

เรื่องโรแมนติกที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเอง
รักกับคนที่ไม่โรแมนติกที่สุด มีความตรงข้ามกันแยะ อย่างเรื่องการอ่านการเขียน เขาเป็นคนไม่อ่านหนังสือเลย อ่านน้อยมากๆ ทำงานก็คนละเรื่องกัน เขาทำงานกับพิมพ์เขียว คำนวณ เขียนแบบ เป็นจริงจังมาก ทำให้จดหมายหวานๆไม่เคยได้ การ์ดโรแมนติกไม่เคยมี ...แต่ว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งพลอยต้องไปทำงานต่างเมือง ห่างกันไปสองอาทิตย์เต็มๆ ปรากฏว่าได้รับโทรสารทุกวันทุกเช้าเย็นวันละสองฉบับ จากคนที่ไม่ค่อยเคยเขียนอะไรเลยนี่แหละค่ะ อ่านแล้วประทับใจสุดๆ ...อ่านไปทั้งซึ้งทั้งขำ คนไม่ค่อยได้เขียนอะไรน่ะค่ะ เห็นในความพยายาม (เขียน) มากๆ สำนวนแกประหลาดแต่น่ารักดี แล้วที่สำคัญเขียนมาทุกวันด้วย เดาเอา (แบบเข้าข้างตัวเอง) ว่าคงจะคิดถึงเรามาก ...ก็ถือเป็นความโรแมนติกแบบหนึ่ง ชอบความโรแมนติกแบบนี้ที่สุด มันแบบ…ได้ไง คาดไม่ถึงว่าจะทำได้น่ะค่ะ ก็ดีเหมือนกัน นึกอีกทีเจอผู้ชายที่ฟูมฟายมากๆ โรแมนติกกันบ่อยถี่ก็คงน่ารำคาญ

คำพูดที่คิดว่าโรแมนติกที่สุดที่เคยพูด
จำไม่ได้จริงๆ สงสัยเพราะส่วนใหญ่จะทำมากกว่าพูด

คำพูดสุดโรแมนติกที่มีคนพูดกับคุณ
มันส่วนตัวไป ขอไม่บอก เดี๋ยวตอบข้ออื่นยาวๆ ให้แทนนะคะ

หนังที่คิดว่าโรแมนติกที่สุด
ยกให้หนังเรื่องแรกๆ ที่ได้ดูสมัยเด็กๆ Somewhere in Time นานมากแล้ว ตอนแรกที่ได้ดูจำได้ว่าซึ้งมาก ชอบพล็อตเรื่อง พระเอกไปพักที่โรงแรมเก่าแล้วไปหลงรักรูปภาพโบราณของนางเอก ซึ่งรู้สึกจะเป็นดาราหนังยุคโบราณ แล้วพระเอกได้ย้อนเวลากลับไปหกสิบเจ็ดสิบปีสู่ช่วงยุค ค.ศ. 1910 อะไรประมาณนั้น แล้วก็ได้เจอได้รักกัน เพลงประกอบก็โรแมนติกมาก ยังฟังได้จนทุกวันนี้ แล้วฉากในเรื่องนี้ก็งามชวนฝัน องค์ประกอบโดยรวมมันสวยไปหมด รู้สึกว่าเรื่องเหลือเชื่อ ย้อนยุคอะไรแบบนี้มันโรแมนติกดี

แล้วหนังสือที่อ่านแล้วรู้สึกว่าโรแมนติกที่สุดล่ะ
ที่สุดคงไม่มี หลายเล่มที่เคยอ่านก็มีความโรแมนติกสอดแทรกอยู่ที่พอนึกออกนะคะ เช่น อมาญาส์ ของ จันทรำไพ ก็ว่าโรแมนติกมาก หวานสุดๆ โดยเฉพาะพระเอก และคุณจันทรำไพบรรยายฉากต่างๆ เห็นภาพชัดแจ่มมาก อ่านแล้วรู้สึกเลยว่าฟ้าดิน (ในเรื่อง) เป็นใจให้เกิดความโรแมนติกมากๆ ขึ้นได้ หรือรัตนาวดี ของ วณ ประมวลมารค จำได้ว่าบทท้ายๆ ที่ท่านหญิงรัตน์นั่งรถม้าอยู่ในโรมก็รู้สึกว่าโรแมนติกเอาการอยู่ หรือเรื่องดั่งดวงหฤทัย ของลักษณาวดีก็โรแมนติกดี ฯลฯ

ถ้าให้เขียนเรื่องโรแมนติกเรื่องหนึ่ง เรื่องราวจะเกิดขึ้นที่ไหน
ริมบ่อบัวใหญ่ๆ ที่จังหวัดสุโขทัย ช่วงนี้นั่งดูรูปที่นี่บ่อยๆ ค่ะ เพราะเล็งไว้ว่าจะขับรถไปเที่ยวที่นั่นช่วงต้นเดือนหน้า รู้สึกว่าสถานที่เก่าแก่มีประวัติศาสตร์มักมีเรื่องราวให้จินตนาการ น่าจะเป็นฉากที่นำไปสู่ความโรแมนติกได้

นักเขียนที่โรแมนติกที่สุด
หลายคนอีกแล้ว โรแมนติกที่สุดกันคนละแบบ อย่างคุณจันทรำไพ โรแมนติกแบบหวานจี๊ดวี้ดวิ้วที่สุด หน้าแดง อ่านแล้วเคลิ้ม ยิ้มใจลอย หมายถึงในเรื่องอมาญาส์ที่ว่าไปนะคะ ส่วนบทกวีของคุณพนม นันทพฤกษ์ ("ที่ว่ารัก-รักนั้น") เป็นงานเขียนที่โรแมนติกแบบมีเหตุผลที่สุด ซึ่งรู้สึกทึ่งมากนะคะ เพราะว่าความโรแมนติกกับความมีเหตุผลนั้น โดยส่วนตัวคิดว่ามันไปกันไม่ค่อยได้ แต่งานของคุณพนม ทำให้รู้สึกพร้อมกันทั้งสองอย่างได้

อีกคนที่นึกออก เพไนย เพียงศูนย์ ผู้เขียนเรื่อง "นางมาร" เธอสร้างความโรแมนติกขึ้นมาได้ท่ามกลางบรรยากาศของเนื้อเรื่องที่แสนจะตื่นเต้นระทึกใจน่ากลัว ก็เลยว่าเธอเป็นนักเขียนที่โรแมนติกที่สุดเหมือนกัน จริงๆ นักเขียนรุ่นก่อนๆ โรแมนติกทั้งนั้น ประมาณรุ่นคุณปู่ยังเป็นเป็นหนุ่มน่ะค่ะ ก็มีหลายคนที่สำนวนหวาน คุณลุงเคยให้อ่านคนนึง ชื่อทรง สาลิตุล โอ้โห เนื้อหานิยายหวานซะ เข้าใจว่ารุ่นยาขอบ

แล้วก็นักเขียนหญิงอีกคนที่ชอบมาก ก็คุณชลัมพุ ณ ชเลลำ ชอบสำนวนลีลาการเขียนของเธอ คุณชลัมพุไม่ได้เขียนเรื่องรักหวานเจื้อย แต่ไม่รู้ทำไม อ่านทีไรแล้วรู้สึกได้ถึงความละมุนละไมในสำนวนของเธอ คิดว่าการเขียนของคุณชลัมพุมีลีลาโรแมนติกได้แบบเป็นธรรมชาติมาก

สุดท้ายคือ เพลงที่คิดว่าโรแมนติกที่สุด
ทุกเพลงที่เป็นเสียงร้องของ Andrea Bocelli เป็นนักร้องตาบอดชาวอิตาเลียน น้ำเสียงเขาโรแมนติกดีค่ะ

Writer

Sirirat Soonsakul

นักอยากเขียน ผู้รักการสะสมท้องฟ้าสีวนิลลา และใช้หมูกระทะเยียวยาจิตใจ