โลกการอ่านในวัยเยาว์
นักเขียนเกือบทุกคนเริ่มต้นมาจากรักการอ่าน ไม่ว่าสภาพแวดล้อม ในวัยเยาว์จะมีความพร้อมให้อ่านหรือไม่ก็ตาม ในวัยเด็ก นักเขียนบางคน อาจต้องแอบอ่านหนังสือนวนิยายหรืออาจถูกตีเมื่อพ่อแม่จับได้ว่าอ่าน หนังสือนวนิยาย สําหรับครอบครัวของคุณสุกัญญา ถือว่าอยู่ในสภาพ ที่แวดล้อมไปด้วยผู้รักการอ่าน นายกระมล ผู้เป็นบิดารับราชการในตําแหน่ง สหกรณ์จังหวัด ก็ต้องติดตามข่าวสารบ้านเมืองอยู่เป็นประจำ นางทองโปร่ง ผู้เป็นมารดาและเป็นแม่บ้านก็เป็นนักอ่านตัวยง มีหนังสือนวนิยายแปล ที่เป็นชุดสะสมไว้เป็นจำนวนมาก และก็เป็นเช่นแม่คนอื่นในสมัยนั้น คือ ต้องเก็บซ่อนหนังสือให้พ้นมือลูก คุณสุกัญญา เล่าว่า
“พ่อแม่สมัยก่อนไม่สนับสนุนให้ลูกอ่านหนังสืออ่านเล่นนะคะ ถือว่า เป็นหนังสือประโลมโลกย์ กลัวว่าจะเสียเด็ก ใส่กุญแจไว้ทุกแห่ง เราก็หาทาง ทำอะไรก็ได้ สะเดาะกุญแจจนได้อ่าน...”
พ.ศ.2440 คุณสุกัญญา อายุ 7 ขวบ เริ่มต้นก้าวเข้าสู่โลกวรรณกรรม เมื่อเรียนชั้นประถมปีที่สามที่โรงเรียนบุนนาควิทยา โดยเริ่มอ่านหนังสือพิมพ์ รายวันที่มีเสภาคํากลอนขุนช้างขุนแผนตีพิมพ์ พร้อมภาพประกอบของ เหม เวชกร และนวนิยายสุดหรรษา “สี่เกลอ-พล นิกร กิมหงวน” ของ ป.อินทรปาลิต ตามด้วยหนังสือนวนิยายของแม่อีกหลายเล่ม
ขณะเดียวกันในชั้นประถมนี้เอง คุณสุกัญญาก็มีเพื่อนนักเรียน คนหนึ่งชื่อประทิน เป็นเพื่อนช่างจินตนาการ ชอบเล่าเรื่องตัวละครสมมุติ ชื่อ “วันเพ็ญ” ที่เหาะเหินเดินอากาศได้ให้ฟังเป็นประจำ ความช่าง จินตนาการของเพื่อนคนนี้ทำให้คุณสุกัญญาในวัยเยาว์สัมผัสถึงความจริง ที่ว่ามนุษย์เป็นผู้สร้างสรรค์ได้ไม่ว่าความฝันใดก็ไม่ไกลเกินเอื้อม
ครั้นถึง พ.ศ. 2482 พ่อแม่ย้ายลูกรักมาเรียนชั้นมัธยมปีที่ 1 ที่โรงเรียนราชินี ปากคลองตลาด กรุงเทพฯ คุณสุกัญญา ก็ได้พบกับ “นักเขียนสมัครเล่น” ตัวจริง เนื่องด้วยรุ่นพี่ที่ชื่อ “ภา พรสรรค์” หรือ ประภาศรี นาคะนาท น้องสาวของคุณประหยัด ศ.นาคะนาท ผู้มีผลงาน เขียนในหนังสือของโรงเรียนเป็นที่จับใจเด็กหญิงผู้วันหนึ่งจะเป็นนักเขียน ที่มีชื่อเสียงนาม “กฤษณา อโศกสิน” ประโยคของ ภา พรสรรค์ ที่เด็กหญิง ติดใจนักหนาก็คือ
“เขามีลักษณะเป็นชายไทยแท้...”
ในขณะเดียวกันก็เรียนรู้ด้วยความตื่นเต้นว่า การขึ้นต้นเรื่องอย่างเร้าใจนั้นชวนให้ติดตามเป็นอย่างยิ่ง เมื่อรุ่นพี่อีกคนหนึ่งชื่อ สกล แจ้งสนิท (ภายหลังเป็นรณะนันทน์) ขึ้นต้นเรื่องของเธอว่า
“ปัง ปัง ปัง”
เด็กหญิงผู้ยังไม่รู้ว่าตนเองจะเป็นนักเขียน จำได้แต่ว่ารู้สึกระทึกใจ ยิ่งนัก พร้อมกันนั้นก็เกิดความปรารถนาว่า “อยากเขียนเรื่องอ่านเล่นกับเขาบ้าง” นั่นคือความอยากครั้งแรกของคุณสุกัญญา ที่บ่มเพาะมา จากการอ่านและการที่เธอแวดล้อมไปด้วยผู้มีจินตนาการ
จากหนังสือ ที่ระลึกในพิธีมอบรางวัล "นักเขียนอมตะ" ประจำปี 2562
