กัปตันพุฒิพงศ์ ปราสาททองโอสถ ลูกชายคนโตของ นายแพทย์ปราเสริฐ ปราสาททองโอสถ บอสใหญ่แห่งอาณาจักรบางกอก แอร์เวย์กลับไม่เป็นเช่นนั้น เพราะหลังจากเรียนจบระดับมัธยมที่โรงเรียนกรุงเทพคริสเตียน จบระดับปริญญาตรีที่คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี สาขาการจัดการที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และเริ่มงานแรกที่โรงแรมสมุยปาล์มบีช ในปี 2530 เพื่อฝึกปรือวิชาที่ร่ำเรียนมา
กระทั่งเมื่อปี 2532 นายแพทย์ปราเสริฐ ลงทุนเปิดสายการบิน บางกอก แอร์เวย์ส ทำให้ พุฒิพงศ์ ถูกเรียกตัวกลับมาช่วยงานที่บ้านทันที โดยรับตำแหน่งใหญ่ครั้งแรกเป็นรองผู้อำนวยการด้านสนามบินที่สมุย ทั้งที่ยังไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้เลยแม้แต่น้อย
แต่ด้วยความที่เป็นลูกชายคนโต และมีสายเลือดนักสู้เฉกเช่นเดียวกับ “หมอเสริฐ” ผู้เป็นพ่อ ทำให้กัปตันพุฒิพงศ์ ต้องต่อสู้กับสิ่งที่พ่อมอบหมายให้ทำ ซึ่งเป็นงานที่ใหญ่และท้าทายมาก สำหรับเด็กหนุ่มวัย 20 ปีต้นๆ ในขณะนั้น
งานที่ได้รับมอบหมายจะต้องดูแลด้านปฎิบัติการทั้งหมดทั้งภาคพื้นดิน และบนอากาศ ซึ่งเกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของผู้โดยสาร พนักงานราวๆ 1,000 คน รวมถึงกิจการที่พ่อสร้างขึ้นมา
หลังจากที่เข้ามาศึกษางานได้เพียงปีเศษ พุฒิพงศ์ ตัดสินใจไปเรียนต่อด้านการบินที่สถาบันการบินพลเรือน ในปี 2534 เพื่อให้เข้าใจในธุรกิจอย่างถ่องแท้ ทั้งงานบนภาคพื้นดิน และงานบนอากาศ
หากถามถึงหนังสือเล่มโปรด ของกัปตันพุฒิพงศ์ กัปตันเล่าให้ฟังว่าช่วงหลังๆ ไม่มีเวลาอ่าน แต่หนังสือที่เคยชอบอ่าน จะเป็นพวกแนวสารคดีสัตว์ และหนังสือนวนิยายของแดน บราวน์ นักเขียนชาวอเมริกัน มีชื่อเสียงกว้างขวางจากผลงานนิยายสืบสวนสอบสวนอิงประวัติศาสตร์อย่าง รหัสลับดาวินชี เพราะชอบในการแต่งเรื่องราวของเขา
แดน บราวน์เกิดเมื่อวันที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2507 โตในเมืองเอ็กซีเตอร์ รัฐนิวแฮมป์เชียร์ สหรัฐอเมริกา เป็นบุตรคนโตในพี่น้อง 3 คน มารดาเป็นนักดนตรีอาชีพ เล่นดนตรีในโบสถ์ บิดา ริชาร์ด จี. บราวน์เป็นครูสอนคณิตศาสตร์ในโรงเรียนมัธยม Phillips Exeter Academy
เนื่องจาก Phillips Exeter Academy ต้องการให้อาจารย์ใหม่อาศัยในตัวโรงเรียนด้วย ครอบครัวของเขาจึงอาศัยที่โรงเรียนนั้น และเป็นสถานศึกษาระดับมัธยมของบราวน์
บราวน์สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีจาก Amherst College and Phillips Exeter Academy เอกสาขาภาษาสเปนและอังกฤษ ใน พ.ศ. 2529 หลังจบการศึกษา เขาผันตัวมาเป็นนักดนตรีสมัครเล่น ทำอัลบั้มเพลงสำหรับเด็กขายได้ไม่กี่ร้อยแผ่น ต่อมาในปี พ.ศ. 2534 เขาก็ย้ายไปลอสแอนเจลิส เข้าทำงานกับวิทยาลัยประพันธ์เพลงแห่งชาติ และได้พบกับ ไบลธ์ นิวลอน (Blythe Newlon) รุ่นพี่หญิงที่มีอายุกว่าเขา 12 ปี ซึ่งเป็นผู้อำนวยการแผนกพัฒนาศิลปินของวิทยาลัย แม้งานไม่เกี่ยวข้องกันโดยตรง แต่นิวลอนก็ช่วยโปรโมตงานต่าง ๆ ของบราวน์ จนพัฒนาความสัมพันธ์กลายเป็นความรักโดยคนรอบตัวไม่ทราบ
พ.ศ. 2536 บราวน์ย้ายกลับมานิวแฮมป์เชียร์บ้านเกิดพร้อมนิวลอน ที่นั้น บราวน์เป็นครูสอนภาษาอังกฤษ ณ โรงเรียนเก่าและสอนภาษาสเปนให้นักเรียนเกรด 6-8 จน พ.ศ. 2537 เขาหันมาเป็นนักเขียน เมื่อเขาไปพักผ่อนที่ตาฮิติ และได้อ่านนิยายเรื่อง แผนโลกาวินาศ (The Doomsday Conspiracy) ผลงานของซิดนีย์ เชลดอน (Sidney Sheldon) และเขาคิดว่าเขาสามารถเขียนเรื่องได้ดีกว่า นั่นเป็นจุดกำเนิดให้เขาลงมือเขียนนิยายเรื่องแรกของเขา ล่ารหัสมรณะ (Digital Fortress) และในปีเดียวกัน บราวน์ได้ออกซีดีเพลงในชื่อ "Angels & Demons" ซึ่งภาพหน้าปกอัลบั้มเป็นภาพแอมบิแกรม ฝีมือศิลปินนาม จอห์น แลงดอน (John Langdon) ที่ภายหลังชื่ออัลบั้มกลายเป็นชื่อนิยายเล่มที่สองของเขา เทวากับซาตาน (Angels & Demons) และได้นำเอาชื่อศิลปินที่วาดภาพปกอัลบั้มมาเป็นชื่อตัวละครเอกของเรื่อง
พ.ศ. 2539 บราวน์เลิกสอนและกลายมาเป็นนักเขียนอาชีพเต็มตัว บราวน์และนิวลอนสมรสในปี พ.ศ. 2540 ปีต่อมา ผลงานนิยายเล่มแรกของเขา ล่ารหัสมรณะ ก็เสร็จสมบูรณ์และได้จัดพิมพ์ จากนั้นเขาออก เทวากับซาตานในปี พ.ศ. 2543 และ แผนลวงสะท้านโลก (Deception Point) ในปี พ.ศ. 2544
ผลงาน 3 เรื่องแรก ล่ารหัสมรณะ, เทวากับซาตาน และ แผนลวงสะท้านโลก ขายได้น้อยกว่าหมื่นเล่มในการพิมพ์ครั้งแรก จนออก รหัสลับดาวินชี (The Da Vinci Code) ในปี พ.ศ. 2546 หนังสือนี้กลายเป็นหนังสือติดอันดับหนังสือขายดีของนิวยอร์กไทมส์ตั้งแต่สัปดาห์แรกที่วางจำหน่าย และเป็นหนังสือขายดีตลอดกาลเล่มหนึ่ง ด้วยยอดขาย 60.5 ล้านเล่มทั่วโลกในปีนี้และมีการสร้างเป็นภาพยนตร์ ซึ่งส่งผลให้ผลงาน 3 เรื่องแรกของบราวน์กลับมามียอดจำหน่ายสูงอีกครั้ง และผลงานเรื่อง เทวากับซาตาน ก็ถูกสร้างเป็นภาพยนตร์ตามมา มีกำหนดฉายในปี พ.ศ. 2552 ต่อมา บราวน์ได้ออกผลงานเรื่องใหม่ชื่อ สาส์นลับที่สาบสูญ (The Lost Symbol) วางจำหน่ายในเดือนกันยายน ปีเดียวกัน ในปี 2556 บราวน์ได้ออกผลงานในชุด โรเบิร์ต แลงดอน ชื่อ สู่นรกภูมิ (Inferno) และในปีที่ผ่านมา มีเล่มใหม่ชื่อว่า Origin (2017)
