ชาร์ล็อตต์ บรอนเต Charlotte Brontë  เกิดเมื่อวันที่ 21 เมษายน 1816 เธอเติบโตมาจากท้องทุ่งอันแห้งแล้ง ในมณฑลยอร์คเชอร์ ทางภาคเหนือของอังกฤษ เ  

                 ครอบครัว บรอนเตมีลูกสาวสามคนคือ ชาร์ลอตต์ เอมมิลี และแอนน์ ทั้งสามคนเขียนหนังสือและโคลงกลอน ทุ่งอันแห้ง และทั้งสามคนได้กลายเป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียงที่สุดสกุลหนึ่งที่ได้เคยมีมา ความแห้งแล้งที่ยอร์คเชอร์นั้นก็มักจะเข้ามาซึมซาบอยู่ในบทประพันธ์ของทั้งสามพี่น้องอยู่เนื่องๆ น่าเศร้าที่ทั้งสามคนอายุค่อนข้างสั้น

                 หนังสือเล่มที่มีชื่อเสียงที่สุดของชาร์ล็อตต์ คือ เจนแอร์ (Jane Eyre) ของเอมิลี คือ วัธเธอริงไฮตส์ (Wuthering Heights) ทั้งสองเรื่องเป็นนิยายโรแมนติก ยังคงมีคนอ่านอยู่ไม่น้อยเลยในปัจจุบันนี้   ส่วนหนังสือของแอนน์ ไม่แพร่หลายเท่า มีคนแวะไปดูบ้านของทั้งสามคนพี่น้อง เป็นพันๆคนทุกปี.

                 ชาร์ล็อตต์  สูญเสียแม่ Maria Branwell Brontë ตอนเธออายุเพียง 5 ขวบ พ่อของเธอจึงส่งเธอ และพี่น้อง ไปอยู่โรงเรียนประจำ ทำให้เธอมีประสบการณ์ที่เลวร้ายในโรงเรียนแห่งนี้ เธอจึงทำไปเป็นแรงบันดาลใจในการเขียนพล็อตเรื่อง ในนวนิยายเรื่อง Jane Eyre โดยในหนังสือมีชื่อว่าโรงเรียน Lowood

                เราอาจจะรู้จักชาร์ล็อตต์ บรอนเตในฐานะนักเขียนนวนิยายอังกฤษที่สร้างมาตรฐานใหม่ให้กับวงการ แต่ครูของเธอที่เคลอร์จี้ ดอเตอร์ส์กลับลงความเห็นว่า "ความสามารถด้านการเขียนไม่โดดเด่นอันใด แถมยังไม่รู้เรื่องไวยากรณ์, ภูมิศาสตร์, ประวัติศาสตร์ ไม่น่าจะประสบความสำเร็จ" 

                ในช่วงที่ ชาล็อตต์อายุ 20 ต้นๆ เธอทำงานเป็นครูในโรงเรียนของเธอ ควบคู่ไปกับการเขียนหนังสือ แต่เธอไม่ชอบงานนี้เลย และไม่อยากฝั่งคำสั่งของครอบครัวที่ชอบบังคับตัวเธอ แต่เธอก็นำประสบการณ์นี้มาเป็นแรงบันดาลใจในการเขียนเรื่อง เจน แอร์ด้วยเช่นกัน

                และในช่วงที่เธออายุ 20 นี้  เธอได้ส่งบทกวีของเธอของส่วนไปที่ Robert Southey เขาเขียนจดหมายตอบกลับเธอมาว่า เธอมีพรสวรรค์นะ ในการเขียนบทกวี แต่วรรณกรรมไม่ใช่หนทางหากินสำหรับผู้หญิงหรอกเพราะเธอมีภาระที่ต้องทำ เมื่อไหร่ที่เธอไม่ต้องการมีชื่อเสียง เธอก็จะไม่แสวงหา จินตนาการ และความตื่นเต้น เพื่อเป็นแรงบันดาลใจในการเขียนสิ่งใหม่ๆ ชาร์ล็อตต์ถูกปฏิเสธ ถึง 9 ครั้ง แต่สุดท้ายผลงานของเธอก็ได้ตีพิมพ์หลังจากเธอไม่มีชีวิตอยู่แล้ว

                ชาร์ล็อต เอมิลี และแอน 3 สาวตระกูล บรอนเต เป็นที่รู้จักกันในแวดวงวรรณกรรมว่า ‘กวีหญิงตระกูลบรอนเต’ ทั้งสามคนมีความเหมือนที่แตกต่างกันในด้านการเขียน พวกเขาเขียน แก้ไขงานร่วมกันอย่างใกล้ชิด และผลงานเล่มแรกต่างได้รับการตีพิมพ์ในระยะไล่เลี่ยกัน แถมพี่น้องตระกูลบรอนเต้ยังช่วยกันหลอกผู้อ่านโดยเขียนหนังสือด้วยนามปากกา ครอบครัวเบลล์ (เคอร์เรอร์, เอลลีส และแอคตัน เบล) ก่อนที่ตัวตนจริงจะถูกเปิดเผยในภายหลัง

                ในปี 1847 สำนักพิมพ์ในประเทศอังกฤษ ตกลงตีพิมพ์ นวนิยายเรื่อง เจน แอร์ และประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก ถูกยกย่องว่าเป็นนวนิยายที่ดีที่สุด ในช่วงนั้น ผู้คนต่างสงสัยว่าใครคือ  เคอร์เรอร์ เบล ซึ่งเป็นนามปากกาของชาร์ล็อตต์ แต่ก็มีนักวิจารณ์บางคนก็ไม่ค่อยประทับใจ บอกว่าเนื้อหาบางส่วนหยาบคาย

                พี่น้องของเธอส่วนใหญ่เสียชีวิตด้วยวัณโรค ตั้งแต่อายุยังน้อย แต่ตัวเธอเองเสียชีวิตตอนช่วงอายุ 38 หลังจากแต่งงานไม่นาน ขณะที่ตั้งครรภ์ ร่างกายเธอมีอาการหลายอย่าง ร่างกายของเธอขาดน้ำและสารอาหารอย่างรุนแรง และเสียชีวิตไปพร้อมลูกในท้อง

               Shirley นวนิยาย เล่มที่ 2 ของชาร์ล็อตต์ นิยมถูกนำมาตั้งเป็นชื่อเด็ก ผู้หญิงมากกว่าผู้ชายในปี 1849 ซึ่งในช่วงแรกที่หนังสือออกมา จะถูกนำมาตั้งเป็นชื่อเด็กผู้ชายมากกว่า