เก้าอี้สามขา ไม่ใช่ปัญหาของสังคม : โดย พญ.สุดานี บูรณเบญจเสถียร

จากปัญหาการฟ้องร้องที่ส่งผลทำให้เกิดปัญหาชีวิตคู่ ทำให้ครอบครัวของแพทย์หญิงคนหนึ่ง ต้องเปลี่ยนมาเป็น “สามแม่ลูก” ที่ต้องดูแลกันเอง โดยมีแม่ที่รับบทเป็นทั้ง “พ่อ” และ “แม่” ในเวลาเดียวกัน การประคับประคองครอบครัวที่มีสมาชิกเป็นเด็กวัยรุ่น ที่เรียกกันว่า “ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ” นับเป็นภารกิจยิ่งใหญ่ที่ท้าทายสำหรับคนเป็นพ่อเป็นแม่ทุกคน แพทย์หญิงท่านนี้ก็เช่นกัน เธอต้องพยายามเลี้ยงลูกที่กำลังโตเป็นหนุ่มเป็นสาวให้พวกเขาเติบโตอย่างมีคุณภาพ ภายใต้อุปสรรคของเวลาที่จำกัด และภาระหน้าที่ที่เธอต้องรับผิดชอบ ปริญญ์ ลูกชายคนโต ที่ต้องปรับตัวอย่างหนักกับชีวิตวัยรุ่น เขากลายเป็นเด็กติดเกม และมีพฤติกรรมต่อต้านครอบครัว ส่วน ปราณ ลูกสาวคนเล็ก ก็เป็นเด็กที่ค่อนข้างละเอียด พิถีพิถันไปเสียทุกเรื่อง นอกจากนี้เธอยังเป็นคนอ่อนไหว และใส่ใจคนรอบข้าง เมื่อเกิดการกระทบกระทั่ง ปราณจึงกลายเป็นเด็กที่น่าเป็นห่วงที่สุด สุดท้ายแพทย์หญิงคุณแม่ลูกสองนี้ จะมีวิธีอย่างไรที่จะช่วยให้ลูกๆของเธอ ก้าวไปสู่โลกกว้างและเติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ และเธอประคับประคองครอบครัวอย่างไร แม้จะเป็นครอบครัว “เก้าอี้สามขา” แต่ก็ตั้งอยู่ได้อย่างมั่นคง