นับจากวันเกิดจนอายุ 17 ปี ใช้ชีวิตในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ทั้งในหมู่บ้านลุ่มแม่น้ำมูล ท้องทุ่งชนบท และเขตเมือง แม้มีบางช่วงระหว่างปิดภาคเรียนจะเคยเข้ามารับจ้างในโรงงานเฟอร์นิเจอร์แถบลาดกระบัง ไม่ถนัดดำรงร่างในเบ้าแบบเยาวชนตัวอย่าง ทั้งคบหาเพื่อนเสเพลมาโดยตลอด แต่สิ่งหนึ่งซึ่งประพฤติกระทั่งกลายเป็นสันดานติดตัว คือ การอ่านสื่อสิ่งพิมพ์ทุกประเภท แม้มีนักเขียนในดวงใจมากมาย แต่หนังสือเล่มที่เปลี่ยนแปลงโลกส่วนตัวไปโดยสิ้นเชิง คือ “รวมบทเพลงของวงดนตรี คาราวาน” แต่หนังสือเล่มที่ฉุดดึง ชักนำ ชีวิตให้กระเด็นกระดอนมาไกลจนถึงทุกวันนี้คือ นวนิยายเรื่อง “นายอำเภอปฏิวัติ” ของคุณลุงบุญโชค เจียมวิริยะ นำไปสู่การเข้าศึกษาคณะรัฐศาสตร์ สาขาการเมืองการปกครอง มหาวิทยาลัยรามคำแหง แบบไม่หลงเหลือจิตใจหันเหไปทางอื่นใด เพียง 1 สัปดาห์หลังเปิดภาคเรียนถึงชั้นปีที่ 4 คือ ห้วงเวลาแห่งการอุทิศตนให้กับกิจกรรมการเมืองทุกเสี้ยวลมหายใจ แต่ความใฝ่ฝันอยากเป็นนักประพันธ์ยังแนบชิดติดกายเสมือนเงาตามตัวตลอดเวลา ทำให้ไม่อยากเดินต่อบนถนนสายเดิมอย่างที่ทุ่มเท ทำมาตลอด 3 - 4 ปี แต่ได้เลือกปวารณาตนใหม่ โดยฝากความหวังไว้กับพิภพแห่งเรื่องเล่า ให้เป็นที่เพาะหว่านพืชพรรณแห่งชีวิต