แล้วพฤษภาคมก็ก้าวเข้ามาในชีวิตของพวกเราอีกหนึ่งหน แน่นอนว่าอนาคตเป็นเรื่องสุดคาดเดา แต่ก็มิได้หมายความว่าเราจะคาดการณ์อะไรเกี่ยวกับอนาคตมิได้เลย ใช่หรือไม่
                  ช่วงเดือนที่ผ่านมาเป็นเดือนที่เต็มไปด้วยเรื่องราวหลากหลายระคนกันไปส่วนจะดีมากมายหรือร้ายมากกว่า ข้อนี้ก็สุดแท้แต่การตีความและมองโลกตามฐานประสบการณ์ของแต่ละคน แต่กระแสที่ผู้คนกล่าวถึงและให้ความสำคัญกันราวกับเป็นวาระแห่งชาติ นั่นก็คงไม่พ้นกระแสหนังเรื่องพี่มากพระโขนงที่ขนดารามาโกยเงินจากกระเป๋าคนไทยจนเข้าเป้าทะลุเลยห้าร้อยล้านไปอย่างไม่มีใครคาดคิด แซงหน้าหนังเรื่องสุริโยทัยที่เคยครองสถิติยอดหนังทำเงินห้าร้อยกว่าล้านมากว่าสิบไปได้อย่างง่ายดาย หากมองในด้านอุตสาหกรรมภาคบันเทิงแล้ว ถือเป็นการดีที่กระแสหนังพี่มากฯ ช่วยปลุกตลาดหนังไทยให้มีเรื่องครึกครื้นขึ้นมาได้ แต่ถ้าลองมองด้วยหัวใจของคนในแวดวงหนังสือแล้ว บก. บัญชรแห่งนี้ก็รู้สึกน้อยอกน้อยใจผสมหวั่นใจไม่ได้ ที่ในขณะเดียวกันกลับไม่มีคนนิยมกล่าวถึง กระแส “กรุงเทพฯ เมืองหนังสือโลก 2556” ที่มีการจัดงานรับตำแหน่งอย่างพยายามเอิกเกริก กันถึงสามวัน ให้โด่งดังขึ้นมาแซงหน้ากระแสพี่มากขึ้นมาบ้าง หรือจะหันมาช่วยกันทุบสถิติการอ่านของคนไทยทั้งชาติให้เกินปีละแปดบรรทัด มาเป็นแปดบรรทัดครึ่ง หรือเกือบเก้าบรรทัดเต็ม ให้เกิดขึ้นมาบ้าง ก็น่าจะเป็นเรื่องที่สร้างความฮือฮาให้กับแวดวงการอ่านของไทยได้ไม่น้อยเลยทีเดียว แต่เหตุไฉนกลับไม่มี
                    หรือนี่จะเป็นการบ้านงานชิ้นใหญ่ของคนในแวดวงหนังสืออย่างเราๆ ที่จะต้องมาออกแรงมากกว่าทีเคย ช่วยกันคิดค้นวิถีทางใหม่ยิ่งกว่าใหม่มาใช้ในการสร้างกระแสการอ่านให้ก่อเกิดขึ้นในมโนของคนไทย จนกลายเป็นนิสัยปกติที่ตกทอดจากรุ่นสู่ (ฝังผ่านดีเอ็นเอได้เลยยิ่งดี) โดยไม่ต้องพึ่งพาการสร้างกระแสใดๆ จากเราอีกต่อไป เพราะเมื่อถึงวันนั้น วันที่คนไทยเกิดภาวะอ่านกันสนั่นเมือง ไทยเราก็คงเป็นประเทศที่ไม่ตกอยู่ในกระแสไหลตามๆ กันไปได้ง่ายดายอีกแล้ว คุณว่าอย่างนั้นมั้ย 555