อาการ self-doubt  คืออาการสับสน ไม่มั่นใจในตนเอง และไม่กล้าตัดสินใจ  นักเขียนหลายคน คงเคยเกิดอาการ สงสัย และไม่มั่นใจในตนเอง จนเกิดคำถามมากมาย  บางทีทำให้รู้สึกท้อแท้ในการเขียน หมดกำลังใจทำในสิ่งที่รัก แล้วนักเขียนชื่อดัง เขามีปัญหานี้หรือไม่ และมีวิธีจัดการกับตัวเองอย่างไรบ้าง

Paul Tremblay  (พอล เทรมเบลย์ ) 

นักเขียนชาวอเมริกัน เจ้าของรางวัลนิยายสยองขวัญ เขาเป็นนักเขียนและเป็นบรรณาธิการ นวนิยายแนวสยองขวัญร่วมสมัย ดาร์คแฟนตาซี และไซไฟ เรียกว่ามีความหลากหลายในตัวเองจริงๆ เขาจัดการกับ อาการ self-doubt นี้ โดยเขากล่าวว่า

“ ทุกครั้งที่ลงมือเขียน ผมจะเกิดอาการสงสัยในตนเอง ความรุนแรงของมันผันผวนมากในแต่ละวัน แต่บางครั้งความสงสัย ก็ช่วยเป็นแรงผลักดันให้เราพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น มันไม่ได้หายไปไหน แต่ต้องมีวิธีจัดการกับมัน อย่างตอนเขียนหนังสือเรื่อง Disappearance at Devil's Rock ตอนนั้นความไม่มั่นใจในตนเอง ทำให้หมดกำลังใจมากๆ ตอนแลกคิดว่าเขียนเล่มนี้ได้ไม่ยาก แต่ไม่เป็นเช่นนั้นเลย จนต้องวางมือจากคอมพิวเตอร์ เดินออกจากตรงนั้น นั่งลง และพูดคุยกับตนเอง หรือไปทำอย่างอื่น ออกกำลังกายบ้าง และไม่เครียดมากเกินไป  เมื่อมีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น อาจจะทำให้ความคิดดีๆ ออกมา ”

ดาเมี่ยน แอนเจลิก้า วอลเตอร์ส ( Damien Angelica Walters )

นักเขียนเจ้าของผลงานเรื่องสั้นสยองขวัญอย่างเรื่อง “Paper Tigers” และ “Sing Me Your Scars”โดยงานเขียนของเธอนั้นได้รับเลือกให้เข้าขิงรางวัล “Bram Stoker Award” ถึงสองครั้งด้วยกัน มาดูกันเถอะว่าเธอรับมือกับอาการ self-doubt ยังไง

“ นักเขียนทุกคน มักเกิดความสงสัยในตนเองอยู่บ่อยครั้ง เมื่อความรู้สึกนี้เกิดขึ้นกับฉัน ฉันจะปิดคอมพิวเตอร์ และวางปากกาลง ฉันเริ่มเปรียบเทียบตัวเอง กับนักเขียนคนอื่นๆ  และฉันรู้สึกกว่าตนเองขาดอะไรไป ฉันจะออกจากวงโคจรนี้ พักสมอง อ่านหนังสือ ดูหนัง ออกไปทำอย่างอื่น  เมื่อความรู้สึกเชิงลบเริ่มหายไป และนึกขึ้นได้ว่า ทำไมฉันถึงเขียนหนังสือ ก็เพราะว่าฉันรักมัน ไม่เกี่ยวกับรางวัล หรือยอดขาย แต่ฉันแค่อยากเล่าเรื่องราวที่ มีอยู่ในหัวของฉันผ่านตัวหนังสือ ”

มาร์กาเร็ท แอทวู้ด (Margaret Atwood)

นักเขียนนวนิยายที่บอกเล่าวิธีรับมือกับอาการ self-doubt ไว้ในหนังสือ “Negotiating with the Dead: A Writer on Writing”

“ ฉันเองก็เคยผ่านจุดนั้นมาก่อน เลยอยากจะบอกคนที่กำลังตกอยู่ในภาวะนี้ว่า ฉันอยู่ข้างๆ คุณเสมอนะ คุณไม่ได้อยู่คนเดียว อย่าลงโทษตัวเองเลย เป็นนักเขียนต้องระวังอารมณ์เสมอ เพราะบางครั้ง เรากำหนดอารมณ์ตัวเองไม่ได้อย่างที่ตั้งใจไว้ ก็เลยกลายเป็นทำร้ายตัวเอง แต่ความจริงแล้ว ความรู้สึกแย่ๆ นี้ ไม่ได้โหดร้ายพอจะฆ่าเราได้ อย่าเพิ่งตัดสินว่างานตัวเองไม่ดี อย่าเพิ่งตัดสินว่างานตัวเองไร้ประโยชน์ หน้าที่ของเราคือ พยายามต่อไป และปรับปรุงงานเขียนอย่างสม่ำเสมอ แล้วงานของเราก็จะดีขึ้น และความรู้สึกนั้นก็จะดีขึ้นด้วย ”

จอห์น สกิพพ์ (John Skipp)

หนึ่งในนักเขียนที่ได้รับ “New York Times Bestseller” ทั้งทางด้านงานเขียน บรรณาธิการ ผู้กำกับภาพยนตร์ นักแต่งเพลง ผู้สร้างภาพยนตร์และอีกมากมาย (โอ้โห พี่ท่านสุดยอดมาก!) ซึ่งเขาก็ได้บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับอาการ self-doubt ของเราลงบนนิตยสาร “The Art of Horrible People” ไว้ดังนี้

“ผมไม่ค่อยเจออาการ สับสน ไม่มั่นใจ สักเท่าไหร่  ผมแค่เขียนในสิ่งที่ผมรักเท่านั้น เมื่อมันพร้อม ผมจะรู้เอง ถ้าเกิดอาการนี้ แล้วงานเขียนยังค้างอยู่ แสดงว่าผม เตรียมตัวไม่เพียงพอ ปัญหาแรก ที่สามารถแก้ไขได้ คือทำการบ้านมาก่อน และมีความเตรียมพร้อมที่ดี หรือการไปทำงานร่วมกับผู้อื่น มันจะทำให้ผมตื่นเต้น เกี่ยวกับบางสิ่ง และบางครั้งคนเหล่านั้น จะนำความรู้ใหม่ๆ ความกระตือรือร้น มาสู่ผมด้วย พวกเขาอาจจะรู้ในสิ่งที่ผมไม่เคยรู้มาก่อน ทำให้เราแลกเปลี่ยนความคิดซึ่งกันและกัน  จนทำให้เกิดความคิดใหม่ๆ ได้ ”

Angela Slatter

Angela Slatter  นักเขียนชาว  Australia.  เจ้าของผลงาน Sourdough and Other Stories และ The Girl With No Hands and และ Other Tales Vigil

“ หนึ่งในปัญหาที่เกิดขึ้นกับฉัน บางทีฉันคิดว่าฉันไม่สามารถเขียนหนังสือเล่มนี้ ได้ ในระหว่างการคิดพล็อตเรื่อง ก็มีคำพูดเกิดขึ้นในหัวของฉัน ว่าไม่มีสิ่งที่น่าสนใจมากกว่านี้หรือ ทำให้รู้สึกไม่สนุกที่เป็นตัวกระตุ้นให้เขียนต่อ ทำให้ฉนต้องหาสาเหตุว่าอะไรคือความกลัวในหัวสมองของฉัน ทำไมไม่สามารถพัฒนาผลงานของตนเองได้ ฉันต้องผ่อนคลาย และปล่อยความคิดให้เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาเอง ฉันต้องทำก่อนที่ความสุขฉันจะหายไป ”

ชาร์ลส์ บูเคาว์สกี้ (Charles Bukowski)

ชาลส์ บูเคาว์สกีเป็นนักเขียนนวนิยายและเรื่องสั้น กวี และนักเขียนคอลัมน์ชาวอเมริกันเชื้อสายเยอรมัน งานเขียนของบูเคาว์สกีเป็นงานที่ได้รับอิทธิพลทางภูมิศาสตร์และบรรยากาศโดยตรงจากลอสแอนเจลิสที่เป็นเมืองที่พำนัก และเน้นการเขียนเกี่ยวกับชีวิตของคนอเมริกันธรรมดาที่มีฐานะยากจน, การเขียน, แอลกอฮอล์, ความสัมพันธ์กับสตรี และความน่าเบื่อหน่ายของการทำงาน บูเคาว์สกีผลิตงานเขียนเป็นจำนวนมากที่รวมทั้งกวีนิพนธ์เป็นจำนวนพัน เรื่องสั้นอีกเป็นร้อยเรื่อง นวนิยายหกเรื่อง และมีงานที่ได้รับการตีพิมพ์ทั้งสิ้นกว่า 60 เล่ม ในปี ค.ศ. 1986 ฉายาของเขาคือ “นักเขียนเอกแห่งชีวิตอเมริกันชั้นต่ำ”

"สำหรับผมแล้ว ถ้าเขียนแล้วงานแย่ งานเละ ไม่เขียนเลยยังดีเสียกว่า ปัญหาใหญ่ๆ ของวงการนักเขียนคือ"นักเขียนที่ไม่เก่ง มักจะมั่นใจในตัวเองมาก แต่นักเขียนที่เขียนได้ดี มักจะมีแนวโน้มสับสนในตัวเอง"  ตรงนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัว ว่า นักเขียนแย่ๆ มักจะไม่ใส่ใจงานเขียน เขียนอะไรก็ได้ที่อยากเขียน ไม่ได้แคร์ว่างานของตัวเองจะแย่มากแค่ไหน หรือต้องปรับปรุงอะไรบ้าง ส่วนนักเขียนที่เขียนดี ก็มักจะเครียด กดดันกับงานของตัวเอง และกลัวว่าจะส่งงานแย่ๆ ออกมาสู่สายตาของคนอ่าน เพราะฉะนั้น สำหรับผม "ความสับสนสงสัยในตัวเองไม่ใช่เรื่องผิด เพียงแต่เราต้องจัดการมันให้ถูกวิธี" อยากเป็นนักเขียนที่ดี บางทีก็ต้องสงสัยในตัวเองบ้าง ไม่ใช่เรื่องผิดที่คุณจะคิดหนักและใส่ใจงานเขียนของคุณ เพียงแต่เอาให้พอดีๆ น่าจะดีกว่า"  

อ้างอิงจาก : https://litreactor.com/columns/dealing-with-self-doubt-tips-from-7-popular-authors