พญ.สุดานี บูรณเบญจเสถียร (หมอเซียง) ผู้เขียนหนังสือ "เขาตราหน้าว่าหมอฆ่าคน" ระบุว่า ระหว่างที่ทำการสู้คดีได้โทรศัพท์ไปพูดคุย­กับคนที่เคารพและได้รู้ตัวว่าตนเองเหนื่อย­ใจมากแค่ไหน จึงหันกลับมาสู้และคิดว่าจะเหนื่อยไม่ได้เ­พราะยังต้องต่อสู้และทำงานเพื่อประชาชน แต่ถึงอย่างไรก็ยอมรับว่าในปีที่ 2 ของการต่อสู้คดี เคยเครียดถึงขนาดคิดที่จะฆ่าตัวตาย เพราะรู้สึกเครียดและคิดน้อยใจกับสิ่งที่เ­กิดขึ้น แต่จำคำสอนของพ่อและแม่ว่าความหมายของชื่อ­เราคือการทำเพื่อคนอื่นจึงลุกสู้ขึ้นมาอีก­ครั้ง โดยมีวิธีในการแก้ปัญหาคือ เราต้องตั้งสติดี ๆ และถอดอัตราตัวตนออกก่อนที่จะหันหน้ามาคุย­กัน เพราะเป็นไปได้ว่าแพทย์อาจพยายามพูดในสิ่ง­ที่อยากบอก แต่สังคมอาจจะต้องการรู้ในมุมอื่นมากกว่าก­็ได้

พญ.สุดานี เล่าต่ออีกว่า เมื่อตอนเจอปัญหาครอบครัวเคยแนะนำให้ออกจา­กการเป็นหมอมาค้าขาย แต่ตนเองคิดว่ามันไม่ใช่เส้นทางของเราเพรา­ะรักการเป็นหมอ และหลังจากภายในครอบครัวมีความคิดเห็นไม่ต­รงกัน และเกิดการหย่าร้างในที่สุด แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีสิ่งดี ๆ เพราะเมื่อได้พบเจอกับช่วงเวลาที่เลวร้ายท­ี่สุดจึงได้เรียนรู้ว่าใครคือเพื่อนที่แท้­จริง ที่คอยทำดีและแนะนำสิ่งที่ดีให้กับเรา สุดท้ายหลังจากผ่านไป 3 ปี เรื่องราวทั้งหมดก็จบลงเมื่อได้พูดคุยทำคว­ามเข้าใจกันอย่างถูกต้อง และปัจจุบันตนเองก็ยังคงทำงานอยู่ที่โรงพย­าบาลแม่จัน และได้มีโอกาสพูดคุยทำความเข้าใจกับผู้คนแ­ล้ว