“ร้านหนัง(สือ)๒๕๒๑” รังอุ่นของนกหนังสือ และหนังไกลกระแส Bo{ok}hemian Arthouse

“แรกที่ถือกำเนิด

ฉันได้รับมอบหนังสือเล่มหนึ่ง

จนเมื่อในวัยที่ฉันหลงคิดว่าตัวเองรู้ทุกอย่างในโลก

ฉันจึงเปิดหนังสือเล่มนั้นออก

ล้วนเป็นหน้ากระดาษที่ว่างเปล่า

ฉันจึงออกจากบ้าน

ทุ่มเทเวลาที่เหลือของชีวิต

เพื่อกลับมาอ่านหนังสือเล่มนั้นอีกครั้ง”

เธอคนรักหนังสือของฉัน

นั่นเป็นบทกวี ชื่อ อายุ-ไข ที่ได้พบเมื่อหลุดหลงเข้าไปใน Webblog ของ นก ปักษนาวิน มันมีชื่อหัวมุมนั้นว่า “ออกไปข้างใน” หลายสิ่งดูเร้นลับให้ค้นหา จนที่สุดการติดตามของฉันก็ไปนิ่งสงบงันอยู่ ณ พื้นที่ของร้านแห่งหนึ่ง มันมีชื่อเหมือนจะล้ำไปยังอนาคต หรือถอยล่วงเข้าไปในอดีตก็ไม่เชิง ชื่อเก๋ๆของร้านคือ “ร้านหนัง(สือ)๒๕๒๑”

บนถนนถลาง ถนนสายตึกเก่ากลางเมืองภูเก็ตที่สองข้างทางเรียงรายไปด้วยอาคารรูปทรงชิโนโปรตุกีส สิ่งตกค้างจากยุคอาณานิคม ถนนสายที่เคยรุ่งเรืองตลอดช่วงเวลาการเฟื่องฟูของเหมืองแร่ในเมืองภูเก็ตและละแวกใกล้เคียง นับเป็นเวลาร่วม 5 ปีแล้วหละ ที่ร้านหนัง(สือ)๒๕๒๑ อยู่เคียงข้างถนนสายนี้

ร้านแห่งนี้เป็นร้านที่ “อาร์ตๆ ”เอาการ นับตั้งแต่การตกแต่งร้านที่ผนังปูนเก่าเปลือย ประดับภาพศิลปะ มีเก้าอี้ไม้น่านั่งอ่านหนังสือจิบกาแฟตามมุมโน้น มุมนี้ ที่สำคัญตรงชั้นยาวข้างผนังนั่น จะสะกดให้คนรักหนังสืออย่างเธอกระโจนเข้าหา ด้วยเพื่อนหนังสือมากมายวางให้เลือกหยิบมาอ่าน ใครกันนะที่ช่างคิดอาณาจักรเช่นนี้…

“ร้านหนัง(สือ)๒๕๒๑ เป็นร้านที่มีคำจำกัดความว่า- ร้านหนังสือไทและหนังไกลกระแส จากการรวมตัวกันของเพื่อนๆ คอเดียวกัน พวกเราต่างเป็นคนดูหนัง ดูเยอะ ทั้งในความหมายของปริมาณและคุณภาพ พวกเราต่างอ่านหนังสือเยอะ ในทำนองเดียวกัน ที่สำคัญ เราต่างมีความฝันเหมือนๆ กัน ไม่มีใครอยากทำธุรกิจ หรือหวังรายได้เป็นกอบเป็นกำจากการร่วมความฝันนี้ แล้วทำไปทำไม ไม่โรคจิตก็ผิดหวังอะไรสักอย่าง ถึงได้ทำร้านแบบนี้ !”

แรกทีเดียวนั้นร้านหนัง(สือ)๒๕๒๑ เป็นเพียงร้านหนังสือเล็กๆ ที่เช่าหน้าบ้านหลังหนึ่ง เปิดดำเนินการคนเดียวคือ “หมอมารุต เหล็กเพชร” หลังจากเปิดได้ราวปี บ้านหลังข้างๆก็ว่างลง ตอนนั้นเองคุณหมอจึงตัดสินใจชักชวนบรรดาลูกค้าขาประจำจำนวนหนึ่งมาลงขันกันเปิดร้านให้เป็นเรื่องเป็นราวและหนึ่งในผู้ร่วมลงขันก็คือ “หมอนก แห่งเกาะยาว”

(นก ปักษนาวิน) เล่าถึงร้านของเขาต่อว่า

“จากตรงนั้น ร้านหนัง(สือ) ๒๕๒๑ โฉมใหม่ก็ค่อยๆก่อรูปขึ้นมา เริ่มจากการเอาหนังสือ และหนังส่วนตัวของบรรดาเจ้าของร้านมากองรวมกัน เพื่อเปิดให้คนทั่วไปเช่ายืมได้ ค่อยๆขยับขยาย สั่งหนังสือ ที่เจ้าของร้านอยากอ่าน จัดหาซีดี ที่เจ้าของร้านชอบฟัง และหมั่นเติมหนัง แบบที่เจ้าของร้านชอบดู (หัวเราะ) มาขาย มาให้ยืม ให้เช่า…”

เธอเคยได้ยินชื่อ Film sick ไหม? หนุ่มนักวิจารณ์หนังเจ้าของสโลแกน “ดูหนังอย่างคนป่วย” น่ะ เขาก็เป็นหนึ่งในเจ้าของร้านด้วย แน่นอนว่าร้านนี้จึงเป็นโรงหนังแนวๆให้คนชอบดูหนัง ได้มานั่งนอนชมกันทั้งวันทั้งคืน ณ ชั้นสองของร้าน ที่กลายเป็นห้องฉายหนังเล็กๆ สำหรับนักเดินทางที่แวะผ่านมาแล้วเกิดอยากดูหนังชื่อแปลก จากประเทศประหลาด จะได้หยิบขึ้นไปดูได้ในราคากันเอง แล้วยังมีการจัดเทศกาลหนังต่าง ๆ อย่างเทศกาลหนังสั้นสัญจรของมูลนิธิหนังไทย รวมไปถึงเทศกาลหนังอื่นๆแบบตามใจผู้จัดเต็มที่ หนังสั้นจากไทยอินดี้ หรืองาน retrospective ของผู้กำกับหนังสั้นไทยหลายต่อหลายคน ไปจนถึงงานยุคต้นของ “อภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล” ก็เคยวนเวียนมาฉายที่นี่แบบยกชุด แล้วที่นี่ก็ยังฉายหนังต่างประเทศจากทุกมุมโลกอีกด้วย

นอกจากนั้นร้านหนัง(สือ)๒๕๒๑ มีอาณาจักรน้อยๆไว้สำหรับการเป็นร้านกาแฟ กับสูตรกาแฟหลากหลาย อย่างกาแฟเย็นสูตรร้านหนัง(สือ) ที่หอมกลิ่นคาราเมล ยิ่งกินกับเค้กชอคโกแลตที่เข้มข้นชุ่มฉ่ำ ก็ยิ่งอร่อย และยังมีโกโก้ร้อนสูตรเข้มข้น หรือเธอจะลองเครื่องดื่มสุดฮิต อย่าง “กวีโซดา” (กีวีโซดา) ก็ได้นะ

ร้านหนัง(สือ)๒๕๒๑ นี่นะ ยังเป็นแหล่งกิจกรรมของศิลปินหลายกิ่งก้าน ทั้งงานเปิดตัวหนังสือหลายเล่ม และยังเคยเป็นเวทีคอนเสิร์ตของศิลปินมากหน้าหลายตา ตั้งแต่ ไอดอลของชาวร้าน อย่าง พี่ปอน พิบูลศักดิ์ ละครพล, ศุ บุญเลี้ยง หรือ สุธน สุขพิทักษ์ (ตุ๊ แครี่ออน) ไล่เรื่อยไปจนถึง เจี๊ยบ วรรธนา วีรยวรรธน หรือบอย ตรัย ก็เคยแวะเวียนมาร้องเพลงเล่นๆเป็นกันเอง และงานที่ใครๆยังประทับใจไม่รู้ลืม คือคอนเสริ์ตขนาดเล็กของกวีซีไรต์ ศักดิ์ศิริ มีสมสืบ ที่จัดกันในสวนไผ่หลังร้านกลางแสงจันทร์

“ผมเชื่อว่า คนทุกคนเป็นศิลปิน และงานศิลปะอยู่ในทุกสรรพสิ่ง หลายครั้งหลายหน ที่นี่ก็กลายเป็นแกลเลอรี่เล็กๆสำหรับแสดงงานภาพถ่าย ภาพวาด จากทั้งศิลปินและคนทั่วไป ผนังโบราณของร้านเคยใช้เป็นที่จัดแสดงภาพถ่ายท้องฟ้าหน้าบ้าน ของ กนกพงศ์ สงสมพันธ์ นักเขียนหนุ่ม ที่จากไปก่อนวัยอันควร”

เสน่ห์แห่งร้านเล็กๆ แห่งนี้ ดึงดูดให้คนผ่านไปมาเข้าเขียนโปสการ์ดสักใบ ถึงคนรักที่คิดถึง แล้วหย่อนลงที่ตู้ไปรษณีย์หน้าร้าน รอการเดินทางไปถึงหัวใจของคนปลายทาง

“ความสุขนั้นมีข้อจำกัดไหม? และถ้าความสุขนั้นมันเกิดขึ้นเพราะว่า เราสำเร็จความฝันหละ ความฝันว่าได้หายใจอยู่บนเกาะนั้น และอีกความฝันคือมีร้านหนังสือเป็นของตัวเอง ถึงแม้ว่าร้านจะอยู่บนเกาะอีกเกาะหนึ่ง ซึ่งผมต้องนั่งเรือไม่น้อยกว่าหนึ่งชั่วโมง ข้ามไปข้ามมาระหว่างปลายสัปดาห์ เพื่อทำความฝันทั้งสองให้เป็นจริง…ปลายธันวาปี 47 ผมยังคงจำได้ดีถึงลูกค้าคนแรกของร้านอยู่เลย…”

นั่นหละเธอ ชายหนุ่มไฟแรง ที่มีทั้งคุณหมอ เภสัชกร สถาปนิก คนทำบริษัทเว็บไซต์ จนถึงคนโรงแรม พวกเขาทั้งรักหนังและหลงใหลในหนังสือ ต่างร่วมโบยบินมายึดเรือนตึกงามแห่งนี้ เป็นรวงรังทำการของเขา ร้านหนัง(สือ)๒๕๒๑ จึงเป็นร้านของนกเสรีกลางเมืองภูเก็ตและเหล่านกสัญจร (ใจ)ไปในโลกอาร์ตๆ โดยแท้.

ร้าน(หนัง)สือ ๒๕๒๑ Bo{ok}hemian Arthouse ถ.ถลาง ต ตลาดใหญ่ อ.เมือง จังหวัดภูเก็ต โทร 076- 258254

โดย...พิม กิติศัพย์