นักวิทยาศาสตร์ และความลับในตำราโบราณ ตอนหนึ่งในชุดนักวิทยาศาสตร์วัยเยาว์
พ่อคนหนึ่งกําลังนึกชื่อที่จะตั้งให้ทารกหญิงแรกเกิดของเขา เขาอ่าน เจอบรรทัดหนึ่งในบทกวีเขียนไว้ว่า “เจ้ากวางชอบทำเสียงโยวโยว ตอนกินต้น เฮาป่า” ชายผู้นี้ชื่อสกุลว่า ถู เขาคิดว่าเขาชอบเสียงนั้นและตั้งเป็นชื่อลูกสาว แรกเกิดที่มีแววเฉลียวฉลาดว่า โยวโยว แต่เมื่อเธอเติบโตขึ้นในช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 1940 เขารู้สึกว่า สถานการณ์การเมืองไม่มั่นคงและต้องเกิดความไม่สงบขึ้นแน่ๆ
ไม่นานนักสิ่งที่เขาคิดก็เกิดขึ้นจริง หนูน้อยโยวโยวเรียนหนังสือที่ โรงเรียนในเมืองหนิงปัว ประเทศจีน เธอเป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก จากนั้น เธอก็ไปศึกษาด้านเภสัชศาสตร์และแพทย์แผนจีนที่มหาวิทยาลัย แต่เมื่อเกิดภัยการเมืองขึ้นในช่วงทศวรรษ 1960 มีการเคลื่อนไหว ทางการเมืองในประเทศจีนซึ่งเรียกว่าการปฏิวัติทางวัฒนธรรม นักวิทยาศาสตร์ ต้องถูกขึ้นบัญชีดำ โยวโยวและสามีต่างเป็นนักวิทยาศาสตร์ทั้งคู่ ทั้งสองถูกส่งไปทำงาน ในฟาร์มและลูกของพวกเขาก็ถูกส่งไปยังสถานเลี้ยงเด็ก ถู โยวโยวคาดว่าเธอ คงจะถูกทำให้อับอายและต้องถูกเนรเทศ ครอบครัวของเธอแตกสลายและอนาคตก็มืดมน
แต่ เหมา เจ๋อตง ผู้นำของจีนในขณะนั้นมีความลับอย่างหนึ่ง เขาต้องการ นักวิทยาศาสตร์อย่างน้อยๆ สักสองสามคนเพื่อให้ทำงานต่อไป เขาต้องการ ค้นหาวิธีรักษาโรคมาลาเรียชนิดหนึ่งซึ่งคร่าชีวิตทหารไปมากมาย เขาตั้งหน่วยงานลับสุดยอดเรียกว่าหน่วย 523 ตัวเลขนี้มาจากวันที่ เริ่มดำเนินการ นั่นคือวันที่ 23 พฤษภาคม ปี ค.ศ. 1967 ดังนั้น ถู โยวโยวจึงได้รับมอบหมายภารกิจให้ค้นหาวิธีรักษาโรคจาก เชื้อมรณะสายพันธุ์ที่ยังรักษาไม่ได้นี้ มันดูเหมือนภารกิจที่เป็นไปไม่ได้ แม้ในขณะนั้นนักวิทยาศาสตร์ ทั่วโลกได้ทำการทดสอบสารประกอบไปแล้วกว่า 240,000 ชนิด แต่ยังไม่มี สารชนิดไหนที่ใช้ได้ผล วงการวิทยาศาสตร์ทั่วโลกต่างล้มเหลว
ถู โยวโยว
ถู โยวโยว ผู้ซึ่งมาจากครอบครัวที่รักหนังสือจึงเกิดความคิดอย่างหนึ่ง ขึ้น แทนที่จะไปห้องทดลองเธอกลับไปที่ห้องสมุด (นี่เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ฝ่ายปกครองไม่เห็นชอบด้วย) เธออ่านำตำรายาโบราณของภูมิปัญญาดั้งเดิม เธออ่านพบตำรับยาอายุ 1,600 ปีด้วยความสนใจใคร่รู้ ยาสูตรนี้ชื่อ “ตำรับฉุกเฉินสูตรลับ” ยาสูตรนี้ต้องสกัดตัวยาจากสมุนไพรจีนชนิดหนึ่งชื่อ ชิงเฮา เรียกสั้นๆ ว่า เฮา แต่เธอจำได้ว่าพวกเขาเคยต้มพืชชนิดนี้เพื่อตรวจสอบสารที่สกัดได้ และมันก็ใช้ไม่ได้ผล จากนั้นในย่อหน้าที่เขียนไว้ตั้งแต่ 340 ปีก่อนคริสตกาล เธออ่านพบว่า สารสกัดจากต้นโหวควรสกัดในน้ำเย็นเท่านั้น เธอจึงทดลองอีกครั้งด้วยน้ำเย็น และครั้งนี้มันใช้ได้ผล ตัวยานี้สามารถ ฆ่าเชื้อมาลาเรียได้ เธอต้องการอาสาสมัครเพื่อทดลองยาและพิสูจน์ว่ามัน ปลอดภัย สุดท้ายเธอใช้ตัวเธอเองเป็นผู้ทดลองยา ยาของถู โยวโยวมีประสิทธิภาพดีเยี่ยม และปัจจุบันนี้ก็สามารถช่วย ชีวิตคนนับไม่ถ้วนทั่วโลก เมื่อการปฏิวัติทางวัฒนธรรมสิ้นสุดลง เธอจึงได้กลับมาอยู่ร่วมกันพร้อม หน้ากับครอบครัว ความสำเร็จของเธอได้รับการเฉลิมฉลองทั่วโลกเมื่อเธอได้รับรางวัลโนเบล
แต่เมื่อถู โยวโยวหวนนึกถึงชีวิตของเธอ เธอก็ได้สังเกตเห็นบางสิ่งที่ น่าสนใจ เธอหยิบหนังสือกวีนิพนธ์ของพ่อขึ้นมาและสังเกตว่า บรรทัดโปรดของพ่อที่กล่าวถึงเสียงของกวาง ที่นำมาตั้งชื่อให้เธอนั้นยังมีอย่างอื่นที่น่าสนใจ มันคือพืชชิงเฮาป่าที่ได้กลายเป็นการค้นพบ ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอนั่นเอง “เจ้ากวางชอบทำเสียงโยวโยว ตอนกินต้นเฮาป่า” วรรณกรรมช่างเป็นสิ่งที่น่าทึ่งจริงๆ
