ชลลดา เตียวสุวรรณ เกิดที่จังหวัดชัยภูมิ และย้ายเข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯ เริ่มทำงานหลังจากเรียนจบปริญญาตรี ที่กองบรรณาธิการนิตยสารไปยาลใหญ่ หลังจากนั้นย้ายไปเป็นครีเอทีฟผลิตรายการโทรทัศน์ที่บริษัทเจเอสแอล แล้วจึงไปศึกษาต่อ กลับมาได้เริ่มเขียนคอลัมน์ประจำในนิตยสารแพรวสุดสัปดาห์ ควบคู่ไปกับการทำงานผลิตรายการเจาะใจ ให้กับต้นสังกัดเดิม ส่วนงานด้านการเขียนนั้น เริ่มต้นตั้งแต่เป็นนักศึกษาปี 1 โดยส่งจนได้เข้าไปทำงานที่นี่ ได้ และได้รวมตัวกับเพื่อนๆนักเขียนบทโทรทัศน์ก่อตั้งกลุ่ม “กระดาษพ่อ ดินสอแม่” ขึ้น ผลงานรวมเล่มชิ้นแรกคือเรื่อง “สุขสันต์วันธรรมดา” ออกเมื่อปี2533

     ชลลดา เตียวสุวรรณ มีผลงานในไปยาลใหญ่ 3 เรื่อง ได้แก่ เด็ก มอ ณ มช. แต่เรื่องนี้ใช้นามปากกาว่า 'ชนบท' ส่วนอีกสองเรื่อง คือ เรื่องสั้นๆ ของวันว่าง และ ใครเขียน จึงจะใช้นามปากกาว่า 'เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย' นอกจากนี้ยังมีกลอนลงในหน้านี้พี่หมีควายคุมอีก 'กาเหว่า' เป็นชื่อเล่นของจริงที่ใช้เรียกกันในหมู่ญาติพี่น้อง ครอบครัว เพื่อนฝูง และคนรู้จัก กาเหว่าเป็นคนชัยภูมิ ที่อยู่ไม่ติดถิ่น หลังจากจบการศึกษาภาคอนุบาลที่บ้านเกิดแล้ว กาเหว่าก็ต้องระเห็จมาเรียนประถม มัธยมที่กรุงเทพฯ จบมัธยมก็โยกย้ายสำนักการศึกษาไปสู่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เริ่มส่งผลงานเขียนมาที่ไปยาลใหญ่เป็นแห่งแรกก็สมัยอยู่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ นี่เอง "ความจริงก็เริ่มตั้งแต่สมัย ม. 5 ม. 6 ที่ปานะพันธ์ แต่ก็เขียนเก็บๆ เอาไว้ ไม่ได้ให้ใครอ่าน ก็มาเผยไต๋ที่ไปยาลใหญ่นี่แหละ" แรงบันดาลใจที่ทำให้กาเหว่าชอบเขียนหนังสือก็คือ ตอนปี 1 งานที่เขียนส่งอาจารย์สุพรรณ (แรคำ ประโดยคำ) ในวิชาบังคับพื้นฐานภาษาไทย มักได้รับคำชม และได้อ่านโชว์หน้าห้องเสมอ นอกจากนี้ยังมีคุณแม่ที่แสนดีสนับสนุนให้กาเหว่าชอบอ่านหนังสือตั้งแต่เด็ก เหมือนเป็นการสั่งสมวิทยายุทธไว้ (แล้วก็ได้ใช้จริงๆ) หนังสือที่กาเหว่าอ่าน ส่วนใหญ่จะเป็นวรรณกรรมสำหรับเด็ก โดยเฉพาะต้นส้มแสนรัก เป็นเรื่องที่ชอบเป็นพิเศษ จะมีฝีไม้ลายมือทางปากกา เขียนหนังสือได้น่าอ่านแล้ว กาเหว่ายังมีฝีมือลายไม้เชิงอาวุธไม่ให้เสียชื่อเสียงหญิงไทยใจสู้ มีตำแหน่งแชมป์เหรียญทองปืนสั้นอัดลม กีฬาภายในมหาวิทยาลัยครั้งที่ 22 เป็นเครื่องหมายรับประกันคุณภาพความแม่นอีกด้วย ปัจจุบัน กาเหว่า กำลังจะขึ้นชั้นปีที่ 4 คณะสังคมศาสตร์ ภาควิชาบัญชีและบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ "เผื่อวันหน้าวันหลังต้องเลิกเขียนหนังสือ จะได้มีอาชีพนักบัญชีสำรองไว้" แต่ความจริงแล้วกาเหว่าบอกเราว่า อยากเรียนวาดรูปมากกว่า จะได้เอาไว้เขียนรูปประกอบเรื่องเอง แต่จะบอกอะไรให้นะกาเหว่า เรื่องวาดรูปประกอบเรื่องของตัวเองน่ะ ฝึกฝนไว้ก็คงอีกไม่นาน แต่ถ้าคิดจะเลิกเขียนล่ะก้อ ขอทีเถอะ มีฝีมือจะเก็บเอาไว้ทำไม เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย นักเขียนนักเดินทาง ผู้รักการท่องเที่ยวเป็นชีวิตจิตใจ ได้เก็บความทรงจำดีๆ ที่ได้รับจากการท่องเที่ยวมาถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือ ผ่านอารมณ์ละมุนละไมและแง่มุมที่ไม่เหมือนใคร ผลงานที่ผ่านมาเช่น เหยียบโลกเล่นไม่เห็นช้ำ, บันทึกคนเดินช้า, เดินเล่นบนหลังคาโลก, คิดถึงทุกก้าวที่เท้าย่ำ, แผนที่ชีวิต เข็มทิศหัวใจ

นามปากกา
เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย