ทองแถม นาถจำนง หรือ “โชติช่วง นาดอน” ผู้สร้างผลงานเขียนและคอลัมนิสต์เกี่ยวกับเรื่องจีนไม่ต่ำกว่า 60 เล่ม ที่มีเนื้อหาด้านวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ กวี ปรัชญา ศาสนา ไปถึงเศรษฐกิจ การเมือง เกิดในครอบครัวชาวสวนฝั่งธนบุรี เติบโตผ่านยุคที่รัฐบาลไทยมีนโยบายต่อต้านจีนคอมมิวนิสต์ เขามีนิสัยรักการอ่านและเป็นนักเขียน เริ่มเขียนบทกวี เรื่องสั้นตั้งแต่เป็นนักเรียนมัธยม และเคยเป็นนายกสโมสรนักศึกษาคณะเทคนิคการแพทย์และต้องเข้าป่าหลังเกิดเหตุ 6 ตุลา 2519 จนโอกาสไปเรียนวิชาการแพทย์ที่มหาวิทยาลัยแพทย์ทหารที่เซี่ยงไฮ้ เขาได้ซื้อหนังสือกวีจีนเล่มแรก คือ “แม่สอนลูก” อ่านแล้วจึงแปลออกมาเป็นภาษาไทยเลย จากนั้นก็แปลบทกวีจีนเป็นงานอดิเรก สลับกับการเรียนแพทย์ กระทั่งพำนักที่คุนหมิง มณฑลยูนนาน ทำงานเป็นแพทย์ชนบท และเดินทางกลับไทยในปี 2526 โดยเข้าศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จนจบปริญญาตรี แล้วเริ่มทำงานรับราชการในกองแพทย์ศาลคดีเด็กและเยาวชนกลาง พร้อมกับเขียนและแปลหนังสือลงตีพิมพ์ในนิตยสารหนังสือพิมพ์ต่าง ๆ จนได้ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 2527 คือ รวมบทกวี “เงาพระจันทร์ในคมกระบี่” “คมคำคมกวี” จากนั้นก็เขียนแนวประวัติศาสตร์ยุคชุนชิว - จั้นกั๋ว ต่อมาสำนักพิมพ์ดอกหญ้าได้ชวนเขามาร่วมลงทุนและทำงานเป็นบรรณาธิการโครงการหนังสือเล่มแปลจากต้นฉบับจีนจำนวนมาก โดยผลงานที่โดดเด่น คือ ชุดหนังสือ อมตะพิชัยสงคราม 7 ฉบับ และมรดกภูมิปัญญาจีน ทองแถม นาถจำนง เคยเป็นนายกสมาคมนักกลอนฯ สองสมัย, กรรมการบริหารสมาคมนักเขียนฯ, กรรมการกองทุนศรีบูรพา กรรมการสมาคมศิษย์เก่าโรงเรียนเทพศิรินทร์ รวมทั้งกรรมการตัดสินรางวัลพานแว่นฟ้าในยุคเริ่มต้น ปัจจุบัน ทำงานเป็นบรรณาธิการผู้พิมพ์ผู้โฆษณาที่หนังสือพิมพ์สยามรัฐ เป็นกรรมการมูลนิธิจิตร ภูมิศักดิ์, ที่ปรึกษากองทุนศิลปินครูบ้านป่า สลา คุณวุฒิ ฯลฯ