ในชีวิตไม่มีอะไรโลดโผนมากนัก เป็นลูกคนโต มีน้อง 5 คน ครอบครัวยากจน จึงได้เรียนหนังสือแค่ชั้นประถมเจ็ด ทำงานในโรงงานเย็บผ้าราว 32 ปี จนเกิดความเบื่อหน่าย จึงออกมาดูแลมารดาที่ป่วยด้วยโรคพื้นฐานของผู้สูงอายุ ตอนเด็ก ๆ ใฝ่ฝันอยากเป็นครู แต่พอต้องออกจากโรงเรียน เลยได้แต่อ่านหนังสือหาความรู้ไปเรื่อย ๆ ระหว่างดูแลแม่ก็ใช้เวลาว่างศึกษาวิธีการเล่าเรื่องจนได้ลองเขียนเรื่องสั้นส่งประกวด จากนั้นก็ขยับไปเขียนแนวอื่น ๆ ได้รางวัลบ้าง ตกรอบบ้าง พอได้ลุ้นสนุก ๆ อยากเขียนหนังสืออีกสักพัก แล้วก็จะตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสืออีกหลายสิบเล่มที่เก็บสะสมไว้ เท่าที่สายตาจะรับไหว