คำสิงห์ ศรีนอก : เจ้าของนามปากกา ลาว คำหอม, ชโย สมภาค

คำสิงห์ ศรีนอก
คำสิงห์ ศรีนอก,ลาว คำหอม, ชโย สมภาค
 

การศึกษาสูงสุด มัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนประจำอำเภอบัวใหญ่, ปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ สาขาวิชาภาษาไทยจากมหาวิทยาลัยมหาสารคาม

ประเภทงานเขียน เรื่องสั้น, นวนิยาย, ความเรียง, สารคดี

ผลงานรวมเล่ม รวมเรื่องสั้น : ฟ้าบ่กั้น, กำแพง, ลมแล้ง, ประเวณี, นวนิยาย : แมว, สารคดี : กระเตงลูกเลียบขั้วโลก, เวียดนาม : ความห่างเหินที่อยู่ติดรั้วบ้าน (บันทึกการเดินทาง), บทความ : กำแพงลม, บทภาพยนตร์ : ทองปาน

 

รางวัลที่ได้รับ ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ประจำปี 2535, นักเขียนเรื่องสั้นดีเด่นในวาระครบรอบ 100 ปีเรื่องสั้นไทยจากสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย

 

ประวัติ ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ประจำปี 2535 คำสิงห์ ศรีนอก เคยเป็นผู้สื่อข่าวการเมืองหนังสือพิมพ์ “แนวหน้า” และเขียนเรื่องสั้นในนาม ค.ส.น. ลงพิมพ์ในฉบับวันจันทร์สลับกับเพื่อน เคยรับราชการเป็นพนักงานป่าไม้เขตจังหวัดเชียงใหม่ แต่ประจำอยู่ที่อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน เคยเป็นผู้ช่วยนักวิจัยให้กับมหาวิทยาลัยคอร์แนลในกรุงเทพฯ เขาเขียนเรื่องสั้นอีกครั้งลงหนังสือพิมพ์ “ปิยมิตร” รายสัปดาห์ ใช้นามปากกา “ลาว คําหอม” เมื่อ พ.ศ. 2500 รวบรวมเรื่องได้ 8 เรื่อง เพื่อนยุให้พิมพ์เป็นเล่ม แต่ไม่มีสำนักพิมพ์สนใจ จึงร่วมกับเพื่อนทำสำนักพิมพ์ “เกวียนทอง” จัดพิมพ์เรื่อง “ข้าพเจ้าได้เห็นมา” ของ “ศรีบูรพา” เป็นเล่มแรก ต่อด้วย “ปีศาจ” ของเสนีย์ เสาวพงศ์ และรวมเรื่องสั้น “ฟ้าบ่กั้น” ของตนเองเป็นเล่มถัดมา หลังจากนั้นไม่นานเกิดการปฏิวัติโดยจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ นักเขียนนักหนังสือพิมพ์ถูกจับกันมาก คําสิงห์ ศรีนอกได้ออกไปทำไร่ทำสวนอยู่ที่อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา เรื่องสั้นในชุด “ฟ้าบ่กัน” ได้รับการพิมพ์ซ้ำในวารสารชมรมวรรณศิลป์ตามหาวิทยาลัยต่าง ๆ โดยไม่ทราบว่าผู้เขียนคือใคร จนกระทั่งต้นปี 2510 สุลักษณ์ ศิวรักษ์ กับเพื่อน เช่น อังคาร กัลยาณพงศ์ สุวรรณี สุคนธา เทพศิริ สุขโสภา ไปเยี่ยมที่ไร่ปากช่อง จึงทราบตัวผู้เขียน ทำให้ “ฟ้าบ่กั้น” ได้รับการจัดพิมพ์ใหม่โดยสำนักพิมพ์ศึกษัตสยามผ่านสุลักษณ์ ศิวรักษ์ และมีภาพประกอบฝีมือเทพศิริ สุขโสภา จนสร้างชื่อเสียงให้แก่เขาอย่างกว้างขวาง โดยรับการพิมพ์ซ้ำและมีการแปลทั้งเล่มเป็นภาษาอังกฤษและภาษาอื่น ๆ เมื่อเกิดเหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519 เขาพาครอบครัวที่มีลูกสาวคนโตย่างห้าขวบและคนเล็กอายุสามเดือนเข้าป่า และลี้ภัยไปอยู่ที่ประเทศสวีเดนร่วมสี่ปี ก่อนพาครอบครัวกลับประเทศไทย และพำนักอยู่ที่ไร่ของตนเองพร้อมทั้งสร้างสรรค์งานเขียนต่อไป